Wyrok NSA z dnia 2 marca 2018 r., sygn. I OSK 2162/16

Złożenie wniosku o potwierdzenie prawa do rekompensaty przez osobę uprawnioną w terminie określonym w art. 5 ust. 1 ustawy zabużańskiej skutkuje wszczęciem postępowania administracyjnego również w stosunku do wszystkich pozostałych osób uprawnionych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędzia del. WSA Rafał Wolnik (spr.) po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Skarbu Państwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 maja 2016 r. sygn. akt I SA/Wa 2168/15 w sprawie ze skargi N.P. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 6 maja 2016 r., sygn. akt I SA/Wa 2168/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi N.P. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] października 2015 r., nr [...], w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty, uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej uzasadnienia oraz zasądził od Ministra Skarbu Państwa na rzecz skarżącej kwotę 440,00 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu powyższego wyroku zawarto następujące ustalenia faktyczne:

Wnioskami z dnia [...], [...], [...] sierpnia 2014 r. N.P., D.K, P.G. i K.W. wystąpili do Wojewody Małopolskiego o potwierdzenie na ich rzecz prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez H.S. i J.S. nieruchomości poza obecnymi granicami RP - w miejscowości [...], pow. [...] woj. [...].

Wnioski te złożone zostały w trybie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. - o zmianie ustawy o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2014 r. poz. 195), zwanej dalej ustawą zmieniającą. Wnioskodawcy podnieśli, że nie złożyli ich do dnia [...] grudnia 2008 r. bowiem H.S. w chwili wybuchu wojny miał miejsce zamieszkania w [...], a w [...] miał jedynie poboczne miejsce zamieszkania. Odnośnie zaś J.S. byli przekonani, że w momencie wybuchu wojny nie przebywała w ww. miejscowości, w związku z czym rekompensata im się nie należy. Jednocześnie każdy z wnioskodawców wnosił o zawieszenie postępowania, w celu zgromadzenia dokumentów niezbędnych do wykazania przysługującego im prawa.