Wyrok NSA z dnia 31 stycznia 2018 r., sygn. I OSK 613/16

Nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) sędzia NSA Jolanta Sikorska sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak Protokolant sekretarz sądowy Olga Grzelak po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2018 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. W., J. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 26 listopada 2015 r. sygn. akt II SA/Ol 1041/15 w sprawie ze skargi W. W. i J. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 26 listopada 2015 roku sygn. akt II SA/Ol 1041/15 na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę W. W. i J. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2015 roku nr [...] w przedmiocie ustalenia na rzecz W. i J. W. odszkodowania w wysokości 624 135 zł za przejętą z mocy prawa na własność Gminy O. nieruchomość oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków obr. [...] m. O. jako działki nr [...] i [...] o łącznej powierzchni 0,6236 ha, przeznaczoną na realizację inwestycji drogowej polegającej na budowie drogi gminnej [...] w O. usytuowanej na obszarze [...] Parku Naukowo-Technologicznego. Zaskarżona decyzja została wydana w oparciu o art. 9a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2015, poz. 782 ze zm., dalej: u.g.n.).

Skargę kasacyjną od tego wyroku wywiedli J. W. i W. W., zaskarżając go w całości i wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania polegające na niezastosowaniu "art. 145 § 1 lit. c) p.p.s.a." poprzez nieuwzględnienie skargi w sytuacji, gdy kwestionowana decyzja organu została wydana z naruszeniem art. 7 i art. 8 w związku z art. 84 § 2 i art. 24 § 3 k.p.a., tj. gdy rozstrzygnięcie w sprawie zostało wydane na podstawie opinii biegłego, co do którego strona w trakcie prowadzonego postępowania administracyjnego kilkukrotnie podnosiła zarzut braku bezstronności, a uchybienie powyższe mogło mieć wpływ na wynika sprawy, gdyż uwzględnienie zarzutu naruszenia przepisów k.p.a. przez organ skutkowałoby uwzględnieniem skargi; niezastosowaniu "art. 145 § 1 lit. c) p.p.s.a." poprzez nieuwzględnienie skargi w sytuacji, gdy kwestionowana decyzja została wydana z naruszeniem art. 7 k.p.a. w związku z art. 77 § 1 k.p.a., tj. gdy rozstrzygnięcie w sprawie zostało wydane na podstawie opinii biegłego, która nie została w sposób wyczerpujący oceniona zarówno przez organy administracji, jak i przez Sąd I instancji, a bezkrytyczne przyjęcie opinii biegłego w sprawie nie spełnia wymogu "wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego", o którym mowa w art. 77 § 1 k.p.a., a uchybienie powyższe mogło mieć wpływ na wynik sprawy, gdyż uwzględnienie zarzutu naruszenia przepisów k.p.a. przez organ skutkowałoby uwzględnieniem skargi. Ponadto zarzucono naruszenie prawa materialnego, tj. § 36 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 roku w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109 ze zm., dalej: rozporządzenie) poprzez wydanie rozstrzygnięcia w przedmiocie ustalenia wartości odszkodowania na podstawie operatu szacunkowego, w którym wartość rynkowa wywłaszczonej pod drogi nieruchomości została określona w sposób sprzeczny z dyspozycją § 36 ust. 4 rozporządzenia.