Wyrok NSA z dnia 23 listopada 2018 r., sygn. II FSK 3451/16

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia WSA (del.) Bogusław Wolas (sprawozdawca), Protokolant Agata Milewska, po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskiego z dnia 28 lipca 2016 r. sygn. akt I SA/Go 193/16 w sprawie ze skargi K. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze z dnia 22 kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 lipca 2016 r., sygn. akt I SA/Go 193/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę K. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze z dnia 22 kwietnia 2016 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r.

Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji podał, że zaskarżoną decyzją Dyrektor IS uchylił decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. z dnia 30 grudnia 2015 r. wydaną w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 rok w wysokości 23.383,00 zł. Organ odwoławczy uznał bowiem, że rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części. W motywach rozstrzygnięcia organ wskazał, że wątpliwości budzi wysokość przychodu ustalonego przez organ I instancji, przy którego ustalaniu w drodze szacowania do wyliczeń m.in. przyjęto liczbę 2.000 osób (pacjentów), na rzecz których skarżący (prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą P. [...]) w kontrolowanym okresie wykonał płatne usługi medyczne. Ww. ilość pacjentów organ I instancji przyjął po zapoznaniu się z pismem skarżącego z 5 czerwca 2012 r. skierowanym do Okręgowej Izby Lekarskiej w Z. Dyrektor IS zwrócił uwagę, że wprawdzie skarżący w piśmie skierowanym do Okręgowej Izby Lekarskiej w Z. szacował liczbę pacjentów w 2009 r. na 2-4 tysięcy osób, jednakże zgłaszając zastrzeżenia do ustaleń Dyrektora UKS w protokole badania ksiąg skarżący wskazał, że liczba 2000 pacjentów opisywana przez niego na potrzeby rozliczeń statystyk korporacyjnych a nie dla celów podatkowych dotyczyła wizyt a nie pacjentów i uwzględniała również wizyty nieodpłatne, np. wizyty kontrolne po przeprowadzonym zabiegu, które były rozliczane jedną początkowo pobraną opłatą ryczałtową. Skarżący podtrzymał powyższe stanowisko także w piśmie skierowanym do organu I instancji 22 marca 2013 r. Organ odwoławczy wskazał, że opisana przez skarżącego praktyka postępowania po zabiegach znalazła potwierdzenie w zeznaniach świadka - A. C., która zeznała, że po wykonanym zabiegu przez dr L. na kontrole chodziła przez rok i z tego tytułu nie ponosiła żadnych kosztów. Biorąc pod uwagę niewyjaśnienie do końca okoliczności ilości pacjentów przyjętych w założeniach szacowania, organ odwoławczy stwierdził, że dowód w postaci pisma skarżącego z 5 czerwca 2012 r. do Okręgowej Izby Lekarskiej w Z. nie może być traktowany jako jednoznaczny w swej wymowie, a w związku z tym powzięta z tego pisma informacja o liczbie 2000 pacjentów winna zostać zweryfikowana i oceniona we wzajemnej łączności z pozostałymi dowodami w sprawie.