Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2018 r., sygn. II FSK 1886/16

Za niedopuszczalną należy uznać sytuację, w której ostateczna decyzja w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych, oparta jest na decyzji umarzającej postępowanie w sprawie określenia wysokości tego podatku. Prowadzenie postępowania w sposób, o którym mowa w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej nie może polegać na wykorzystaniu ostatecznej decyzji nieorzekającej co do istoty sprawy, wydanej w niezasadnie wszczętym postępowaniu wymiarowym, do zablokowania merytorycznej kontroli decyzji w sprawie nadpłaty.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Grzęda, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Barbara Rennert (sprawozdawca), Protokolant Agata Milewska, po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej C. [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 1136/15 w sprawie ze skargi C. [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 lutego 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych

1. uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie,

2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz C. [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 3 550 (słownie: trzy tysiące pięćset pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 21 stycznia 2016 r., sygn. III SA/Wa 1136/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę C. [...] sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 lutego 2015 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji stanu sprawy wynika, że skarżąca spółka, złożyła wniosek z 12 lutego 2014 r. o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu podwyższenia kapitału zakładowego, dokonanego 17 kwietnia 2012 r., stanowiącego zmianę umowy spółki. Dołączyła korektę deklaracji PCC-3, w której wykazała zerowe kwoty podstawy opodatkowania i podatku. Wyjaśniła, że Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników 17 kwietnia 2012 r. podjęło uchwałę w sprawie podwyższenia kapitału zakładowego spółki do kwoty 151.493.524 zł przez podwyższenie wartości nominalnej istniejących udziałów do 533 zł każdy. Nadwyżka ponad zwiększoną wartość nominalną udziałów, wpłacona przez wspólników podlegała przekazaniu na kapitał zapasowy. Zdaniem skarżącej, podatek uiszczony został nienależnie, ponieważ przepisy ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. nr 101, poz. 649 ze zm.; dalej: "u.p.c.c."), obowiązujące w dacie dokonania podwyższenia, nakładające obowiązek opodatkowania wkładu kapitałowego, który był uprzednio opodatkowany na terenie Unii Europejskiej podatkiem od wkładów kapitałowych do spółki kapitałowej, jest niezgodny z prawem unijnym. Skarżąca powołała się na art. 12 ust. 1 lit. a) Dyrektywy Rady 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz.U.UE.L.2008.46.11; dalej: "Dyrektywa 2008/7/WE"), odpowiadający art. 5 ust. 3 Dyrektywy Rady Nr 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz.U.UE.L69.249.25). Polska nie dokonała prawidłowej implementacji postanowień tych dyrektyw. Ustawodawca zignorował również orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym wyrok z 12 stycznia 2006 r. w sprawie C-494. Uiszczony podatek stanowi więc nadpłatę w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej: "Ordynacja podatkowa").