Wyrok NSA z dnia 9 stycznia 2018 r., sygn. II FSK 3544/15

Interpretacje podatkowe

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA (del.) Zbigniew Romała, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 20 sierpnia 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 433/15 w sprawie ze skargi J. D. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2014 r. nr ITPB2/415-853/14/RS w przedmiocie zastosowania przepisów prawa podatkowego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. D. na rzecz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 20 sierpnia 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 433/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę J. D. (zwanej dalej "Skarżącą", "Podatniczką", "Wnioskodawczynią", "Stroną") na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2014 r. w przedmiocie zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że w dniu 18 września 2014 r. Podatniczka złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. We wniosku przedstawiła następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe: Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej. W 2006 r. razem z synem (wtedy stanu wolnego) i ówczesnym mężem zaciągnęła kredyt hipoteczny na zakup mieszkania, którego jedynym właścicielem w 2006 r. został syn. W 2007 r. Skarżąca i jej ówczesny mąż zostali zwolnieni z zobowiązania kredytowego na wniosek syna. W 2010 r. Wnioskodawczyni rozwiodła się i od tego czasu jest stanu wolnego. 29 stycznia 2011 r. syn (żonaty, ale mieszkanie pochodziło z majątku osobistego sprzed ślubu, posiadający podpisaną notarialnie umowę rozdzielności majątkowej od dnia ślubu w kwietniu 2009 r.) przekazał Wnioskodawczyni w darowiźnie mieszkanie obciążone kredytem hipotecznym. W związku ze zmianą właściciela, Wnioskodawczyni zobowiązana była albo zaciągnąć zobowiązanie w banku, w którym dotychczas udzielony był kredyt, albo zaciągnąć kredyt w innym banku, tak aby spłacić ciążące na nieruchomości zobowiązanie (bank nie wyraził zgody na kredytowanie mieszkania przez syna, tj. osobę która nie była właścicielem). Ze względu na dążenie do gospodarności i uproszczoną procedurę w banku, Wnioskodawczyni 1 lutego 2011 r. (tj. w chwili gdy była już jedyną właścicielką mieszkania) podpisała umowę przystąpienia do długu w ramach dotychczasowej (z 2006 r.) umowy kredytowej jako solidarny współkredytobiorca (umowa przystąpienia do długu w związku ze zmianą właściciela). Syn Wnioskodawczyni pozostał jako współkredytobiorca ze względu na brak jej zdolności kredytowej do samodzielnego przejęcia zobowiązania, ale jedyną właścicielką mieszkania od chwili darowizny, tj. od 29 stycznia 2011 r. była Wnioskodawczyni. Następnie, w czerwcu 2011 r. Wnioskodawczyni sprzedała mieszkanie za cenę 183.500 zł, spłacając jednocześnie na mocy aktu notarialnego z ceny sprzedaży pozostałą do spłacenia część kredytu hipotecznego w kwocie 82.826,52 zł, a na konto otrzymała pozostałą część zapłaty w kwocie 95.673,48 zł. Wnioskodawczyni otrzymała z banku zaświadczenie, że kredyt udzielony jej i synowi został w całości spłacony 24 czerwca 2011 r.