Wyrok NSA z dnia 14 marca 2018 r., sygn. I FSK 900/16

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia WSA del. Marzena Łozowska, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w L. (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w L.) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 8 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Lu 716/15 w sprawie ze skargi W. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 29 kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 2012 r. 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2. oddala skargę, 3. zasądza od WO. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w L. kwotę 800 (słownie: osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu I instancji i przedstawiony przez ten sąd tok postępowania przed organami podatkowymi

1.1. Wyrokiem z 8 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Lu 716/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w sprawie ze skargi W. sp. z o.o. w K. (dalej powoływanej jako: spółka, skarżąca) uchylił zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 29 kwietnia 2015 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 2012 r.

1.2. Będąca przedmiotem skargi decyzja wydana została w następującym stanie sprawy. Spółka, po wyborze jej oferty w postępowaniu przetargowym, zawarła w dniu 19 maja 2009 r. umowę z Gminą Z. (gmina, kontrahent) na wykonanie robót budowlanych w zakresie budowy sieci kanalizacyjnej w trzech miejscowościach gminy oraz rozbudowy i modernizacji gminnej oczyszczalni ścieków. Jednocześnie strony tej umowy ustaliły, że spółka za wykonanie umówionych robót otrzyma wynagrodzenie ryczałtowe w wysokości brutto 9.921.883,38 zł. W maju 2010 r. tereny objęte inwestycją zostały dotknięte gwałtownymi opadami deszczu, w wyniku których doszło do rozległych powodzi. W związku z tym, aby było możliwe zrealizowanie umowy, spółka wykonała jeszcze dodatkowe roboty budowlane. Zakres tych dodatkowych prac został określony w protokołach konieczności, a ich wykonanie udokumentowano fakturami: 1) z dnia 21 marca 2011 r. na kwotę netto 908.077,97 zł, 208.857,93 zł VAT, skorygowaną w dniu 17 maja 2011 r. o rabat udzielony inwestorowi, zmniejszający wartość netto o 75.120,65 zł i podatek VAT o 17.277,75 zł; 2) z dnia 25 listopada 2011 r. na kwotę netto 2.074.896,67 zł, 477.226,23 zł VAT. W protokole konieczności z dnia 5 stycznia 2011 r. spółka wykazała sposób rozliczenia wykonanych robót dodatkowych. Sporządzone zostały kosztorysy powykonawcze oraz protokoły odbioru wykonanych robót. Gmina jednak nie uznała należności wynikających z tych faktur, dotyczących dodatkowych robót, gdyż, jej zdaniem, zostały one zrealizowane bez stosownej umowy i w rezultacie zwróciła ww. faktury wystawcy, czyli spółce. Kwestionując zasadność ponoszenia kosztów robót wykonanych przez spółkę dodatkowo, ponad zakres objęty zawartą umową, gmina nie dokonała odliczenia kwot wykazanych jako podatek naliczony w ww. fakturach z marca, maja i listopada 2011 r. W tej sytuacji spółka w dniu 31 sierpnia 2012 r. dokonała korekty deklaracji VAT-7 za lipiec 2012 r., która polegała na zmniejszeniu podatku należnego o kwotę 668.806 zł, łącznie wynikającą z powyższych faktur. W podstawie prawnej powołała się na art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej powoływanej jako: ustawa o VAT), a więc przyjęła, że wymienione faktury dokumentują niezapłacone, nieściągalne wierzytelności.