Wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2018 r., sygn. II FSK 3614/15

Stwierdzenie, że dana okoliczność została udowodniona, wymaga oceny wszystkich dowodów we wzajemnym ze sobą powiązaniu, do czego konieczne jest uprzednie przeprowadzenie wyczerpującego postępowania dowodowego. Aby zasada swobodnej oceny dowodów nie przekształciła się w ocenę dowolną, organ podatkowy jest normatywnie związany wieloma dyrektywami ogólnymi postępowania podatkowego. Musi przede wszystkim opierać się na wszechstronnie zebranym i ocenionym materiale dowodowym.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia WSA (del.) Bogusław Wolas (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 2 lipca 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1022/15 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 5 maja 2014 r. nr (...) w przedmiocie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 2 lipca 2015 r., sygn. akt I SA/Po 1022/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną przez M. K. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 5 maja 2014 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. oraz stwierdził, że decyzja ta nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku.

Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji podał, że decyzją z dnia 30 stycznia 2014 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. odmówił M. K. (dalej zwanemu podatnikiem lub skarżącym) stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy I instancji wskazał, że skarżący pismem z dnia 10 maja 2013 r. zwrócił się z żądaniem stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. wskazując, że będąc pierwotnie rozliczonym przez W. w S. pomyłkowo pominął przysługującą mu jako osobie niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa ulgę rehabilitacyjną z tytułu używania samochodu osobowego, stanowiącego jego własność. Do wniosku o stwierdzenie nadpłaty dołączono między innymi korektę zeznania podatkowego, z której to wynikała nadpłata podatku w kwocie 821 zł.