Wyrok NSA z dnia 25 lipca 2017 r., sygn. II OSK 2918/15

Zagospodarowanie przestrzenne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie: Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędzia del. WSA Beata Ziomek (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Aleksandra Tokarczyk po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Spółdzielni Mieszkaniowej [...] w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 sierpnia 2015 r. sygn. akt II SA/Kr 594/15 w sprawie ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej [...] w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 18 sierpnia 2015 r., sygn. II SA/Kr 594/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę Spółdzielni Mieszkaniowej "[...]" w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

W dniu [...] września 2010 r. Prezydent Miasta Krakowa wydał decyzję Nr [...] ustalającą warunki zabudowy dla inwestycji pn.: "Budowa budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym, naziemnymi miejscami parkingowymi, z układem drogowym, wjazdem i infrastrukturą techniczną na dz. nr [...], [...], [...], [...], [...] obr [...] [...] oraz budowa wjazdu i infrastruktury technicznej (sieciami instalacyjnymi) na dz. nr [...], [...] (obr [...] [...]) przy [...] w [...]" przeniesionej decyzją nr [...] z dnia [...] stycznia 2011 r.

Od dnia 21 listopada 2012 r. na terenie objętym ustaleniami ww. decyzji z dnia [...] września 2010 r. obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obszaru - "[...]"- uchwalony Uchwałą Rady Miasta Krakowa Nr [...] z dnia [...] października 2012 r. Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził nieważność tego planu miejscowego. Ponieważ orzeczenie to nie było prawomocne, organ I instancji po zbadaniu warunków zabudowy ustalonych w opisanej decyzji w kontekście ustaleń planu miejscowego obszaru - "[...]", stwierdził, że jego ustalenia są inne niż w wydanej decyzji, z uwagi na określony w planie inny sposób zagospodarowania terenu. W planie miejscowym określono sposób zagospodarowania terenu z przeznaczeniem pod zieleń urządzoną (ZP.3) oraz publicznie dostępny park miejski (ZPp.5), wskaźnik powierzchni biologicznie czynnej nie może być większy niż 90%. Natomiast w decyzji wyznaczono wskaźnik wielkości powierzchni biologicznie czynnej wynoszący 30%, zaś sposób zagospodarowania określono pod zabudowę mieszkalną wielorodzinną.