Postanowienie NSA z dnia 17 października 2017 r., sygn. II OZ 1115/17

Odrzucenie skargi

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 17 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 895/17 o odrzuceniu skargi J. P. na postanowienie Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] lutego 2017 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania zażaleniowego postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 czerwca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę J. P. na postanowienie Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] lutego 2017 r. w przedmiocie umorzenia postępowania zażaleniowego

W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarżący w dniu 31 marca 2017 r. nadał powyższą skargę bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W świetle natomiast z art. 53 § 1 i art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.) i zgodnie z prawidłowym pouczeniem zawartym w zaskarżonej decyzji, Sąd jako niewłaściwy do przyjęcia skargi przesłał ją do organu celem zajęcia stanowiska i nadesłania akt. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że zaskarżone postanowienie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu 3 marca 2017 r. W związku z powyższym termin 30 dniowy upłynął w dniu 3 kwietnia 2017 r. (poniedziałek). Przedmiotowa skarga została natomiast wniesiona bezpośrednio do Sądu w dniu 31 marca 2017 r. (data nadania skargi w Urzędzie Pocztowym), zaś Sąd przesłał ją organowi przy piśmie z dnia 7 kwietnia 2017 r. Ponieważ w przypadku wniesienia skargi bezpośrednio do Sądu termin do wniesienia skargi zachowany jest jedynie wtedy, gdy Sąd, do którego wniesiono omyłkowo skargę, zdoła ją nadać na adres organu przed upływem wspomnianego trzydziestodniowego terminu, zaś ewentualne ryzyko przekroczenia ww. terminu oraz skutki z tym związane obciążają stronę postępowania, Sąd pierwszej instancji orzekł jak w sentencji na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a.