Wyrok NSA z dnia 21 lipca 2017 r., sygn. I OSK 2768/15

Osoby pozbawione prawa własności zachowują prawo do uzyskania odszkodowania, mającego stanowić wynagrodzenie pozbawionego prawa. Z tego względu nie ma podstaw do wystąpienia z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego o dokonanie oceny konstytucyjności wskazanych w skardze kasacyjnej przepisów ustawy drogowej, ponieważ pozbawienie prawa własności nieruchomości wywołuje obowiązek organu przyznania stosownego odszkodowania, co spełnia konstytucyjny standard dopuszczalności wywłaszczenia tylko za słusznym odszkodowaniem.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędziowie: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędzia del. WSA Marian Wolanin (spr.) Protokolant st. inspektor sądowy Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 3 czerwca 2015 r. sygn. akt II SA/Kr 476/15 w sprawie ze skargi A. M. na czynność Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty zaliczki na poczet odszkodowania oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. akt II SA/Kr 476/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę A. M. na czynność Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] stycznia 2015 r., Nr [...], w przedmiocie odmowy wypłaty zaliczki na poczet odszkodowania.

W uzasadnieniu wyroku wskazano, że w wyniku decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] stycznia 2009 r., znak: [...], o ustaleniu lokalizacji drogi dla inwestycji pn.: "Budowa węzła drogowego z budową torowiska tramwajowego wraz z infrastrukturą oraz infrastrukturą obsługującą drogę i tereny przyległe, przebudową istniejącej infrastruktury: sieci energetycznej, sieci teletechnicznej, sieci wodociągowej, kanalizacji opadowej - [...]", wydanej na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194, ze zm.), nieruchomość, oznaczona jako działki nr 32/5 i nr 33/2 obr. 7 jedn. ewid. Kraków - Nowa Huta, będąca własnością A. M., stała się własnością Miasta [...] - miasta na prawach powiatu. Decyzją z dnia [...] stycznia 2015 r., znak [...], Starosta Krakowski ustalił na rzecz A. M. odszkodowanie za ww. nieruchomość, od której A. M. wniosła odwołanie. Jednocześnie, pismem z dnia [...] stycznia 2015 r., skierowanym do Gminy [...], wniosła na podstawie art. 12 ust. 5a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych o wypłatę zaliczki odszkodowania ustalonego powołaną decyzją Starosty [...] z dnia [...] stycznia 2015 r. Pismem z dnia [...] stycznia 2015 r. Wydział Skarbu Miasta Urzędu Miasta [...] poinformował A. M., że w świetle obowiązujących przepisów brak podstaw prawnych do uiszczenia takiego świadczenia. Pismem z dnia [...] lutego 2015 r. A. M. wystosowała do Prezydenta Miasta [...] wezwanie do usunięcia naruszenia prawa poprzez dokonanie wypłaty zaliczki odszkodowania. W odpowiedzi na to wezwanie, pismem z dnia [...] lutego 2015 r., Prezydent Miasta [...] podtrzymał prezentowane stanowisko o braku podstaw prawnych do dokonania wypłaty zaliczki odszkodowania, ponieważ według art. 2 ustawy zmieniającej (wprowadzającej prawo wnioskowania o wypłatę zaliczki), do postępowań, w których decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej nadano rygor natychmiastowej wykonalności przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, o ile do dnia wejścia w życie tej ustawy decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej nie stała się ostateczna, stosuje się przepisy art. 12 ust. 4g, 5a i 5b ustawy w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą. Tymczasem, ustawa zmieniająca weszła w życie z dniem [...] lutego 2013 r., natomiast decyzja Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] stycznia 2009 r., będąca podstawą przejęcia na własność jednostki samorządu terytorialnego nieruchomości A. M., stała się ostateczna z dniem [...] lutego 2009 r. Przepis art. 12 ust. 5a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych nie ma więc zastosowania do niniejszego postępowania bowiem decyzja Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] stycznia 2009 r. stała się ostateczna przed wejściem w życie ustawy zmieniającej. Ponadto, możliwość zastosowania art. 12 ust. 5a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych istnieje jedynie w przypadku, gdy decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Tymczasem, decyzja z dnia [...] stycznia 2009 r. w ogóle nie została opatrzona rygorem natychmiastowej wykonalności.