Wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2017 r., sygn. II OSK 2491/15

Przyjmuje się, iż miejscem publicznym jest takie miejsce, z którego korzysta nieokreślona liczba, niezidentyfikowanych osób. O kwestii, czy droga wewnętrzna będzie miała charakter miejsca publicznego, decyduje to, czy będzie miała do niej dostęp nieograniczona ilość osób. Jak podkreślano, ta ogólna dostępność musi być rozumiana jako obiektywna możliwość, tj. sytuacja, w której każdy, bez konieczności ustanawiania np. stosownych służebności może z takiej nieruchomości (miejsca) korzystać. Zwracano również uwagę, iż wystarczy, że z drogi takiej korzysta mniejsza liczba osób, a droga taka staje się przede wszystkim miejscem publicznym z woli właściciela ze względu na ustanowiony przez niego sposób użytkowania. Przemawia za tym również ratio legis omawianego przepisu, który wymaga dokonania zgłoszenia budowy ogrodzenia właśnie od strony miejsc publicznych.

Teza od Redakcji

Dnia 6 czerwca 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz /spr./ Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia del. WSA Tamara Dziełakowska Protokolant starszy asystent sędziego Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 maja 2015 r., sygn. akt II SA/Gl 1474/14 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę kasacyjną.