Wyrok NSA z dnia 6 kwietnia 2017 r., sygn. II OSK 1985/15

Celem postępowania dowodowego nie jest ponowne ustalenie stanu faktycznego sprawy administracyjnej, lecz ocena, czy organy ustaliły ten stan zgodnie z regułami obowiązującymi w procedurze administracyjnej. Wobec tego przeprowadzenie uzupełniającego postępowania dowodowego z dokumentu przez sąd administracyjny będzie dopuszczalne wtedy, gdy wnioskowany dowód będzie pozostawał w związku z oceną legalności zaskarżonego aktu i pozwoli wyjaśnić istotne wątpliwości, oczywiście pod warunkiem, że wątpliwości takie istnieją.

Teza od Redakcji

Dnia 6 kwietnia 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński sędzia del. NSA Jerzy Solarski (spr.) Protokolant: starszy asystent sędziego Anita Lewińska - Karwecka po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 stycznia 2015 r. sygn. akt II SA/Wa 1430/14 w sprawie ze skargi A.D. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia 29 maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 14 stycznia 2015 r. sygn. II SA/Wa 1430/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: "WSA"), po rozpoznaniu skargi A. D.(dalej: "Skarżącego") na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia 29 maja 2014 r., nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną do ochrony osobistej, skargę oddalił.

W uzasadnieniu przestawiono następującą argumentację faktyczną i prawną: w dniu 7 maja 2013 r. Mazowiecki Komendant Wojewódzki Policji (dalej: "MKWP") uzyskał informację z komisariatu Policji Warszawa Ursus, że Skarżący będąc pod wpływem alkoholu ( 1,35 ‰ ), został zatrzymany w związku z nieumyślnym doprowadzeniem do utraty broni palnej wraz z amunicją oraz powiadomieniem o niepopełnionym przestępstwie pobicia innej osoby. W związku z tym, decyzją z dnia 18 września 2013 r., na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 4 i art. 20 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz.U. z 2012 r. poz. 576; dalej: "ustawa o broni i amunicji"), MWKP cofnął Skarżącemu pozwolenie na broń palną bojową do ochrony osobistej. Po rozpoznaniu odwołania Skarżącego, w którym zakwestionowano ustalenia faktyczne i wskazano na toczące się w tej spawie postępowania w Prokuraturze Rejonowej Warszawa Śródmieście pod sygn. [...], Komendant Główny Policji ( dalej: "KGP"), decyzją z dnia 29 maja 2014 r.nr [...], utrzymał zaskarżone rozstrzygnięcie w mocy. Cytując art. 18 ust. 1 pkt 4 ustawy o broni i amunicji oraz art. 10 ust. 9 tej ustawy stwierdził, że w przypadku Skarżącego dyspozycja tych przepisów została spełniona, co obligowało organ do cofnięcia pozwolenia na broń. Z akt wynika, że skarżący będąc pod wpływem alkoholu zgubił broń, a następnie dokonał fikcyjnego zgłoszenia popełnienia przestępstwa. Podstawą wszczęcia postępowania był więc okoliczność utraty broni i przemieszczania się z nią pod wpływem alkoholu, co potwierdza protokół badania krwi oraz zeznania świadka. W świetle powyższego argumenty odwołania nie zasługują na uwzględnienie.