Wyrok NSA z dnia 9 maja 2017 r., sygn. II OSK 2210/15

Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia tylko w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Teresa Kobylecka Sędzia del. WSA Marta Laskowska-Pietrzak Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej C.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 czerwca 2015 r. sygn. akt IV SA/Wa 2181/14 w sprawie ze skargi C.W. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu opłaty za brak sieci za 2006 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 8 czerwca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę C.W. (dalej jako "skarżąca") na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z [...] sierpnia 2014 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu opłaty za brak sieci za 2006 r.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z [...] maja 2011 r. Główny Inspektor Ochrony Środowiska określił wysokość zobowiązania skarżącej, prowadzącej w 2006 r. działalność gospodarczą pod nazwą [...], z tytułu opłaty za brak sieci za 2006 r. w kwocie 24.633 zł. Jako podstawę rozstrzygnięcia organ wskazał art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz.U. Nr 25, poz. 202 - dalej jako "ustawa o recyklingu").