Wyrok NSA z dnia 11 lipca 2017 r., sygn. I FSK 2227/15

Korzystanie z zeznań złożonych w innych niż podatkowe postępowaniach samo w sobie nie narusza zasady czynnego udziału strony w postępowaniu podatkowym ani też nie może naruszać jakichkolwiek innych przepisów Ordynacji podatkowej. Oznacza to, że swobodną oceną dowodów w rozumieniu art. 191 O.p. przeprowadzoną przez organy podatkowe objęte są też materiały (dowody) uzyskane z innych postępowań, w tym postępowań przygotowawczych, w szczególności, gdy mogą one być dopuszczone jako dowody w świetle art. 180 § 1 i art. 181 O.p. Postępowanie podatkowe jest postępowaniem niezależnym od innych postępowań. Rozstrzygnięcia wydawane w innych postępowaniach (np. w postępowaniu karnym) nie zawsze odnoszą się do faktów prawotwórczych istotnych z punktu widzenia hipotezy normy prawa podatkowego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia NSA Roman Wiatrowski (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Agnieszka Jakimowicz, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 2178/14 w sprawie ze skargi K. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W.) z dnia 15 kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne kwartały 2009 i 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. C. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. kwotę 5.400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 29 kwietnia 2015 r., III SA/Wa 2178/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. C. (dalej: skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. (dalej: DIS) z 15 kwietnia 2014 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za 2009 i 2010 r.

2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, że organ pierwszej instancji stwierdził, iż faktury VAT wystawione przez: G. M. S., W. PPHU S. W., P. H. J. W., M. P.P.H.U M. P., P.W. E. Z. P., M. J. W., dokumentujące nabycie przez skarżącą towarów (wyroby stalowe), nie odzwierciedlają faktycznych zdarzeń gospodarczych. Organ uznał, że zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), skarżącej nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego określonego na fakturach wystawionych przez ww. podmioty. Dodatkowo organ stwierdził, że skarżąca nie dokonała rzeczywistej sprzedaży stali na rzecz F. E. O. S. Tym samym faktury VAT wystawione na rzecz ww. podmiotu organ uznał za faktury "puste", tj. niedokumentujące faktycznych czynności i dokonał rozliczenia, uwzględniając dyspozycję art. 108 ust. 1 ustawy o VAT.