Wyrok NSA z dnia 8 czerwca 2017 r., sygn. II FSK 1466/15

Zaniechanie rozważenia wystąpienia w indywidualnej sprawie, na podstawie zgromadzonego w niezbędnym zakresie materiału dowodowego, ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego, które uzasadniać mogą umorzenie zaległości podatkowej, stanowi, zgodnie z art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), rażące naruszenie prawa w postaci art. 67a § 1 pkt 3 wymienionej ustawy.

Teza urzędowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Paweł Kowalski, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 22 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/GL 526/14 w sprawie ze skargi K. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku-Białej z dnia 7 marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w sprawie umorzenia zaległości podatkowych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2014 r. w sprawie sygn. akt I SA/GL 526/14 ze skargi K.G.(dalej: Skarżący) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku-Białej z dnia 7 marca 2014 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej umorzenia zaległości podatkowej w podatku od nieruchomości za 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę.

Stan faktyczny sprawy przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji przedstawia się następująco.

Decyzją z dnia 7 marca 2014 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Bielsku-Białej (dalej SKO lub Kolegium), po rozpatrzeniu odwołania Skarżącego od decyzji Kolegium z dnia 12 grudnia 2013 r. w przedmiocie stwierdzenia z urzędu nieważności decyzji Burmistrza P. (dalej organ podatkowy) z dnia 21 września 2010 r. w sprawie umorzenia zaległości II raty w podatku od nieruchomości za rok 2010 r. w kwocie 12.016 zł wraz z odsetkami, działając m.in. na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz.749, dalej: O.p.) utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Uzasadniając rozstrzygnięcie Kolegium stwierdziło, że organ podatkowy zwrócił się z wnioskiem o rozważenie stwierdzenia nieważności wymienionej wyżej decyzji tego organu wskazując na ustalenia kontroli przeprowadzonej w Urzędzie Gminy P. przez Centralne Biuro Antykorupcyjne. Po wszczęciu postępowania Kolegium stwierdziło nieważność powołanej decyzji, zaś w odwołaniu od tego rozstrzygnięcia podatnik zarzucał naruszenie przepisów postępowania polegające na braku rzetelnego zbadania okoliczności sprawy i braku wskazania, iż nastąpiło naruszenie prawa, które miało charakter rażący w tym nieprzesłuchanie ówczesnego Burmistrza Miasta P., w celu wyjaśnienia przesłanek, którymi ten organ kierował się wyrażając zgodę na udzielenie ulgi. Skarżący wskazał, że Kolegium nie ustaliło prawdy obiektywnej oraz to czy nastąpiło naruszenie prawa w ocenie ważnego interesu podatnika i interesu publicznego, które miałoby rażący charakter. Organ podatkowy w swojej decyzji uznał, że ważny interes podatnika spowodowany był trudną sytuacją najemcy nieruchomości (Spółki), zaś interes publiczny polegał na zachowaniu przez mieszkańców Gminy miejsc pracy w Spółce oraz nagrodzeniu podatnika za prowadzenie dużych inwestycji na terenie Gminy. Zdaniem podatnika lakoniczność uzasadniania nie skutkuje nieważnością decyzji.