Wyrok NSA z dnia 28 listopada 2000 r., sygn. I SA/Ka 1458/99

O tożsamości sprawy w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 3 Kodeksu postępowania administracyjnego /odpowiednik art. 247 par. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ można mówić, gdy występują te same podmioty, dotyczy ona tego samego przedmiotu i tego samego stanu prawnego w niezmienionym stanie faktycznym sprawy.

W sprawach stosowania ulg podatkowych przedmiotem oceny organów podatkowych musi być stan faktyczny, w tym głównie sytuacja finansowa, rodzinna i życiowa podatnika istniejąca w dacie rozstrzygania sprawy. Jeśli zmieni się choćby jeden element tego stanu faktycznego, taki jak na przykład wysokość dochodów, wysokość kosztów utrzymania czy wysokość zaległości, której rozłożenia na raty podatnik zabiega, to jest oczywiste, że nie można mówić o "niezmienionym stanie faktycznym".

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla zaskarżoną decyzję Izby Skarbowej (...) w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie rozłożenia na raty zaległości podatkowych.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31 maja 1999 r., (...) Izba Skarbowa w K., działając na podstawie art. 233 par. 1 pkt 1 oraz art. 48 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w T. z dnia 26 lutego 1999 r., umarzającą postępowanie w sprawie rozłożenia na raty zaległości w podatku od towarów i usług za miesiące od grudnia 1997 r. do marca 1998 r.