Wyrok NSA z dnia 31 maja 2017 r., sygn. II FSK 1142/15

Instytucja wyłączenia pracownika, a także organu podatkowego, stanowi proceduralne zabezpieczenie przed stronniczością pracowników organów administracji publicznej. Pozwala ona uniknąć konfliktu ról oraz interesów. Zaznaczyć przy tym należy, że wyłączenie to ma charakter działania profilaktycznego, będącego wyrazem urzędowej przezorności. W żaden sposób nie można art. 130 § 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej. rozumieć jako założenia, że ewentualny udział pracownika w postępowaniu może mieć wpływ "korzystny", czy też "niekorzystny" dla strony postępowania. Instytucja wyłączenia pracownika służy realizacji uprawnienia strony do obiektywnego rozstrzygnięcie sprawy. Jest ona elementem sprawiedliwości proceduralnej, w ramach której ustawodawca jest obowiązany do ukształtowania postępowania w taki sposób, aby zapewnić mechanizm umożliwiający wyeliminowanie czynników mogących wywołać wątpliwość co do bezstronności osób zaangażowanych w rozstrzyganie o prawach i obowiązkach jednostek.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia WSA del. Anna Juszczyk-Wiśniewska (sprawozdawca), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. L. i C. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 28 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Bk 506/14 w sprawie ze skargi E. L. i C. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku z dnia 30 lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od E. L. i C. L. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku kwotę 3.600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 28 stycznia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę E. L. i C. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku z dnia 30 lipca 2014 r., nr [...] W w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 rok. WSA orzekał w następującym stanie sprawy: W oparciu o materiał zgromadzony w trakcie postępowania kontrolnego prowadzonego wobec Skarżących, w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. jak również postępowania prowadzonego wobec "E." E. L., R.S. s.c. w zakresie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe w 2009 r., organ pierwszej instancji stwierdził nieprawidłowości co do ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w zakresie przychodów. Ustalił, że ww. Spółka nie zaewidencjonowała przychodu w łącznej kwocie 390.728,21 zł z tytułu: 1) transakcji sprzedaży, za które płatności dokonywano kartami płatniczymi, 2) transakcji sprzedaży gazu propan-butan, 3) sprzedaży co najmniej 387 doładowań do telefonów komórkowych. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymując w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z 25 marca 2014 r. zauważył, że w zakresie obrotu za okresy 2009 r. sprawa była przedmiotem kontroli sądu. Wyrokiem z 16 maja 2012 r. Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA z 2 sierpnia 2011 r. I SA/Bk 228/11 przyjmując, że ustalenia organów dokonane w sprawie są prawidłowe, zaś WSA wyrokiem z dnia 22 sierpnia 2012 r. I SA/Bk 190/12 oddalił skargę podatnika. Ponieważ organ związany jest prawomocną oceną sądów administracyjnych co do wysokości obrotu, oznacza to, że dla potrzeb podatku dochodowego wysokość osiągniętego przychodu została ostatecznie rozstrzygnięta. Organ odwoławczy nie uwzględnił zarzutów odwołania zmierzających do podważenia ustalonego przychodu. Odnośnie nieprawidłowości w zakresie ewidencjonowania doładowań kart telefonicznych organ nie dał wiary, iż dokonywano zakupu doładowań na zapas.