Wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 2012 r., sygn. II FSK 2013/10

Sąd administracyjny nie dokonuje ustaleń faktycznych i to nie sąd, ale organ, winien ustalić, również z ewentualnym uwzględnieniem faktów powszechnie znanych, stan faktyczny istotny dla rozstrzygnięcia sprawy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędziowie: NSA Jacek Brolik, NSA del. Danuta Małysz (sprawozdawca), Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 26 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Go 269/10 w sprawie ze skargi "K." S.A. z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia 3 lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 26 maja 2010r., sygn.akt I SA/Go 269/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim uchylił zaskarżoną przez K.-S.S.S.E. S.A. z siedziba w K., decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G., z dnia 3 lutego 2010r., nr..., w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych.

W uzasadnieniu powyższego wyroku sąd I instancji wskazał, że z akt sprawy wynika, iż na skutek sprzeciwu wniesionego przez Prokuratora Okręgowego w G., dotyczącego decyzji ostatecznej Burmistrza Miasta S., z dnia 26 stycznia 2005r. w sprawie umorzenia zaległości podatku od nieruchomości za okres od 1 stycznia do 30 września 2004r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w G., wznowiło z urzędu postępowanie w tej sprawie oraz wyznaczyło Burmistrza Miasta S., jako organ właściwy do prowadzenia postępowania i rozstrzygnięcia sprawy.

W dniu 9 czerwca 2009r. Burmistrz Miasta S., wydał decyzję uchylającą w całości powołaną wyżej decyzję Burmistrza Miasta S., z dnia 26 stycznia 2005r. i odmówił umorzenia zaległości w podatku od nieruchomości za okres od 1 stycznia do 30 września 2004r. Podał w uzasadnieniu, w szczególności, że R. B., jest Burmistrzem Miasta S., i pełnił tę funkcję w dacie wydawania decyzji z dnia 26 stycznia 2005r., a nadto pozostawał w stosunku prawnym z K.-S.S.S.E. S.A. z siedzibą w K., bowiem był także członkiem rady nadzorczej tej Spółki. Jako Burmistrz Miasta S., będący organem podatkowym właściwym w sprawie podatku od nieruchomości, na wniosek Spółki wydał decyzję z dnia 26 stycznia 2005r., o której mowa wyżej. Zdaniem organu, stosunek R. B., ze Spółką był tego rodzaju, że rozstrzygnięcie w sprawie podatkowej mogło mieć wpływ na jego prawa lub obowiązki w Spółce, a więc na jego relacje ze stroną postępowania. Jak bowiem wynika ze statutu Spółki, rada nadzorcza zobowiązana była do badania, czy Spółka terminowo regulowała swoje zobowiązania publicznoprawne, a w przypadku pozytywnego wyniku mogła wystąpić do akcjonariuszy o przyznanie nagrody rocznej prezesowi zarządu Spółki, natomiast w przypadku negatywnym nie mogła złożyć oświadczenia o terminowym regulowaniu zobowiązań publicznoprawnych i tym samym nie mogła wystąpić o przyznanie nagrody rocznej. To, w ocenie organu, oznacza, iż decyzja o umorzeniu zaległości podatkowej miała wpływ na prawa i obowiązku członków rady nadzorczej, w tym R. B. Organ uznał przy tym za nieistotne, że R. B., nie uczestniczył w posiedzeniu rady, na którym zadecydowała ona o wystąpiono o przyznanie nagrody rocznej prezesowi Spółki. Nie ma znaczenia również, że uchwała w tym przedmiocie nie zawiera oświadczenia o terminowym regulowaniu zobowiązań publicznoprawnych, bowiem nie oznacza to, iż takiego oświadczenia rada nadzorcza nie ma złożyć. W ocenie organu, decyzja Burmistrza mogła wpłynąć na ocenę sprawozdania finansowego o terminowym regulowaniu zobowiązań o charakterze publicznoprawnym i tym samym wystąpienie o przyznanie nagrody rocznej. Tym samym okoliczności te miały wpływ na prawa i obowiązki R. B., w Spółce. Natomiast w zakresie istnienia przesłanek do uwzględnienia wniosku organ podał, że Spółka wykazuje wysoki stopień rentowności, nie ma problemów z płatnością zobowiązań, a chęć przeznaczenia środków pieniężnych na kontynuowanie działalności inwestycyjnej nie świadczy o istnieniu ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego w umorzeniu zaległości podatkowej objętej wnioskiem.