Wyrok NSA z dnia 19 maja 2017 r., sygn. I FSK 1570/15

Podatek od towarów i usług

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia WSA del. Bożena Dziełak (sprawozdawca), Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Handlowego "D." Sp. z o. o. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 1564/14 w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Handlowego "D." Sp. z o. o. w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 22 września 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej 1) uchyla zaskarżony wyrok, 2) uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 22 września 2014 r. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 16 czerwca 2014 r. nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Handlowego "D." Sp. z o. o. w G. kwotę 837 (słownie: osiemset trzydzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 11 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 1564/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach ("WSA") oddalił skargę Skarżącej - PPH D. sp. z o.o. w G., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K.("Dyrektor IS") z 22 września 2014 r. w przedmiocie w odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji ostatecznej w podatku od towarów i usług.

WSA przedstawił następujący stan faktyczny sprawy.

Decyzją z 16 marca 2012 r. Dyrektor Urzędu kontroli Skarbowej w K. ("Dyrektor UKS") określił Skarżącej zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za luty, marzec, kwiecień i maj 2010 r. oraz na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - dalej "u.p.t.u.", kwotę do zapłaty za maj 2010 r. Ustalono, że Skarżąca rozliczyła faktury, które nie odzwierciedlały rzeczywistych transakcji, dokumentujące nabycie fryzy dębowej, płyty dębowej klejonej i tarcicy dębowej oraz usług marketingowych i transportowych dotyczących tego fikcyjnego towaru. Ponadto Skarżąca wykazała wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów w postaci fryzy dębowej i deski dębowej klejonej, które pochodziły z fikcyjnych transakcji zakupu, a w maju 2010 r. ujęła podatek należny z faktur dokumentujących sprzedaż tarcicy dębowej, co do których ustalono, że nie dokumentują faktycznych transakcji.