Wyrok NSA z dnia 23 lutego 2017 r., sygn. II FSK 4064/14

Dla legitymowania się przymiotami strony nie wystarczy zaliczenie do kategorii podmiotów wymienionych w art. 133 § 1 O.p. Konieczne jest bowiem aby podmiot taki miał własny interes prawny odnoszący się do danego przedmiotu sprawy, czy żądanej czynności organu podatkowego. Skuteczność żądania od organu określonej czynności uzależniona jest zatem od wykazania przez podmiot wymieniony w analizowanym przepisie własnego interesu prawnego w jej dokonaniu. Należy zgodzić się z konstatacją, że pod pojęciem interesu prawnego należy rozumieć interes zgodny z prawem i przez prawo chroniony, wynikający z całokształtu okoliczności danej sprawy. Interes prawny musi każdorazowo wynikać z konkretnej normy prawa materialnego, odnosić się do określonego stanu faktycznego i dotyczyć bezpośrednio sfery prawnej danego podmiotu (obowiązków lub uprawnień). Stroną postępowania podatkowego jest zatem tylko ten podmiot, którego własny interes prawny podlega konkretyzacji w postępowaniu podatkowym.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Andrzej Jagiełło (sprawozdawca), Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej N. L. i R. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 25 września 2014 r. sygn. akt I SA/Go 441/14 w sprawie ze skargi N. L. i R. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze z dnia 27 maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 25 września 2014 r., sygn. akt I SA/Go 441/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - dalej: p.p.s.a., oddalił skargę R.L. i N.L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze z dnia 27 maja 2014 r. w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. 1.2. Sąd pierwszej instancji przedstawiając stan sprawy wskazał, że w dniu 24 września 2013 r. skarżący na podstawie art. 240 § 1 pkt 8 Ordynacji podatkowej - dalej: O.p., wnieśli o wznowienie postępowania podatkowego zakończonego decyzją ostateczną Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze z 24 kwietnia 2012 r. w przedmiocie ustalenia E.L. zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym za 2005 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. Uzasadniając wniosek powołali się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 18 lipca 2013 r., sygn. akt SK 18/09 i stwierdzili, że z uwagi na brak podstawy materialnoprawnej, będącej podstawą decyzji wydanych przez organy obu instancji, powinien mieć również zastosowanie przepis art. 245 § 1 pkt 1 O.p., co powinno skutkować ostatecznie umorzeniem w stosunku do E.L. postępowania podatkowego w przedmiocie ustalenia podatku dochodowego za 2005 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów.