Postanowienie NSA z dnia 23 sierpnia 2016 r., sygn. II OSK 1672/16

Odrzucenie skargi

Dnia 23 sierpnia 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Robert Sawuła po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2016 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 kwietnia 2016 r., sygn. akt II SA/Kr 1488/15 o odrzuceniu skargi D. N. na uchwałę Rady Gminy Gołcza z dnia 26 lutego 2015 r., Nr V/24/15 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 20 sołectw gminy Gołcza postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny (powoływany dalej jako: WSA) w Krakowie postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2016 r., sygn. akt II SA/Kr 1488/15 odrzucił skargę D.N. na uchwałę Rady Gminy Gołcza z dnia 26 lutego 2015 r., Nr V/24/15 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 20 sołectw gminy Gołcza.

W uzasadnieniu postanowienia sąd I instancji wskazał, że na uchwałę Nr V/24/15 Rady Gminy Gołcza z dnia 26 lutego 2015 r., w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 20 sołectw gminy Gołcza, skargę do WSA w Krakowie wniosła D.N..

Skarżąca zarzuciła, że Rada Gminy Gołcza podejmując ww. uchwałę naruszyła zasady i tryb sporządzania planu miejscowego oraz właściwości organów w tym zakresie, czyli naruszenie art. 15, art. 17, art. 18 i art. 19 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 r. (Dz. U. 2013 r. poz. 647 ze zm., dalej Upzp).

Skarżąca nie zgodziła się ze zmianą odległości zabudowy od krawędzi jezdni, bowiem jest pod tym względem pokrzywdzona oraz narusza to interesy wielu osób. Równocześnie stwierdziła, że obniżenie odległości w nowopowstającej zabudowie po dotychczas niezabudowanej stronie drogi przy szerokościach działek ok. 17 m i dopuszczalnej wysokości zabudowy 8 m, poprzez wysunięcie jakiegokolwiek budynku sąsiedniego do jezdni na odległość 8 m w odniesieniu do usytuowanych w odległości 20 m od jezdni, spowoduje zasłonięcie, zacieniowanie. Całkowicie ograniczy widok z okien, stworzy w istniejącym już lokum poczucie odizolowania, odosobnienia, jak w więzieniu czy getcie. Ponadto twierdzi, że zasłonięty budynek mieszkalny od strony słonecznego naświetlania, na całej swojej długości z frontowej strony straci nie tylko na wartości estetycznej, ale i materialnej oraz jest to także zakłócenie z korzystania z nieruchomości ponad przeciętną miarę wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości. Podnosiła, że taki zapis obniżający odległość w uchwalonym planie zagospodarowania przestrzennego wprost wymusza na każdym zainteresowanym budową domu na przedmiotowym odcinku w kierunku południowym i bezwzględne zachowanie tej 8 m odległości w obawie iż budynek zostanie zasłonięty przez sąsiedni. Stwierdziła, że taki stan rzeczy łamie zapis art. 2 pkt 1 oraz art. 36 pkt 1 Upzp. Ponadto w dalszej części skargi skarżąca zarzuciła nieprawdę , że mieszkańcy północnego odcinka drogi wsi Mostek składali wnioski o zmniejszenie nowopowstającej linii zabudowy. Jednocześnie skarżąca podniosła, że bardzo istotnym zagadnieniem w wynikającym z ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jest zapis art. 17 pkt 6 b ust. 3 dotyczący obowiązku uzgodnienia projektu planu z właściwym zarządcą drogi, który został według skarżącej pominięty.