Wyrok NSA z dnia 22 grudnia 2016 r., sygn. I OSK 2451/15

Stawiając zarzut naruszenia prawa materialnego należy wykazać, na czym polegała dokonana przez sąd pierwszej instancji błędna wykładnia lub niewłaściwe zastosowanie przepisu oraz jaka powinna być wykładnia prawidłowa lub jakie powinno być właściwe zastosowanie przepisu prawa materialnego. Podobnie przy naruszeniu prawa procesowego należy przywołać przepisy tego prawa naruszone przez sąd, wskazać na czym polegało uchybienie tym przepisom i uzasadnić, dlaczego uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska Sędziowie: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Sędzia del. WSA Jerzy Bortkiewicz Protokolant st. asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. Ł. i M. Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Lu 21/15 w sprawie ze skargi M. Ł. i M. Ł. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia w sprawie przyznania wynagrodzenia i zwrotu wydatków za dozór i usunięcie pojazdu z drogi oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Lu 21/15 oddalił skargę M. Ł. i M. Ł. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia.

Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:

Postanowieniem Prezydenta Miasta L. z dnia [...] maja 2014 r., nr [...] przyznano M. Ł. i M. Ł. wynagrodzenie za dozór i zwrot poniesionych koniecznych wydatków związanych z dozorem pojazdu marki F. o nr rej. [...] w kwocie [...] zł brutto.

W piśmie z dnia 17 czerwca 2014 r. M. Ł. i M. Ł. wnieśli zażalenie na postanowienie z dnia [...] czerwca 2014 r., nr [...] dotyczące uprawomocnienia się postanowień w przedmiocie zwrotu koniecznych wydatków i wynagrodzenia za dozór i usunięcie pojazdów. W piśmie tym wnieśli również o stwierdzenie nieważności postanowień w przedmiocie zwrotu koniecznych wydatków i wynagrodzenia za dozór i usunięcie pojazdów, w tym postanowienia o numerze [...] w związku z wadliwym kierowaniem postanowień do spółki cywilnej, podczas gdy stronami postępowania są M. Ł. i M. Ł.. Skarżący podkreślili, że stroną postępowania mogą być osoby fizyczne, a nie spółka cywilna. Skierowanie postanowienia do spółki cywilnej A. powoduje, że postanowienie jest dotknięte wadą nieważności, o której mowa w art. 156 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.), dalej: k.p.a.