Wyrok NSA z dnia 23 listopada 2016 r., sygn. I OSK 2445/15

Stawiając zarzut naruszenia prawa materialnego należy wykazać, na czym polegała dokonana przez sąd pierwszej instancji błędna wykładnia lub niewłaściwe zastosowanie przepisu oraz jaka powinna być wykładnia prawidłowa lub jakie powinno być właściwe zastosowanie przepisu prawa materialnego. Podobnie przy naruszeniu prawa procesowego należy przywołać przepisy tego prawa naruszone przez sąd, wskazać na czym polegało uchybienie tym przepisom i uzasadnić, dlaczego uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędzia del. WSA Marzenna Glabas Protokolant st. inspektor sądowy Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. Ł. i M. Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Lu 15/15 w sprawie ze skargi M. Ł. i M. Ł. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia ... listopada 2014 r. nr ... w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Lu 15/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę M. Ł. i M. Ł. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności postanowienia.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że Prezydenta Miasta L. postanowieniem z dnia [...] maja 2014 r. przyznał skarżącym wynagrodzenie za dozór i zwrot poniesionych koniecznych wydatków związanych z dozorem pojazdu marki [...] w kwocie 5.100 zł brutto.

W piśmie z dnia 17 czerwca 2014 r. skarżący wnieśli zażalenie na postanowienie z dnia 3 czerwca 2014 r. dotyczące uprawomocnienia się postanowień w przedmiocie zwrotu koniecznych wydatków i wynagrodzenia za dozór i usunięcie pojazdów. W piśmie tym wnieśli również o stwierdzenie nieważności postanowień w przedmiocie zwrotu koniecznych wydatków i wynagrodzenia za dozór i usunięcie pojazdów, w tym wyżej wskazanego postanowienia, w związku z wadliwym kierowaniem postanowień do spółki cywilnej, podczas gdy stronami postępowania są M. Ł. i M. Ł. Skarżący podkreślili, że stroną postępowania mogą być osoby fizyczne, a nie spółka cywilna. Skierowanie postanowienia do spółki cywilnej powoduje, że postanowienie jest dotknięte wadą nieważności, o której mowa w art. 156 § 1 pkt 4 k.p.a.