Wyrok NSA z dnia 23 listopada 2016 r., sygn. II OSK 556/15

Ingerencja w sferę prawa własności musi pozostawać w racjonalnej i odpowiedniej proporcji do celów, dla osiągnięcia których ustanawia się określone ograniczenia. Europejski Trybunał Praw Człowieka wielokrotnie orzekał w sprawach dotyczących postanowień planów miejscowych, na skutek których właściciele stracili możliwość korzystania z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodnie z jej dotychczasowym przeznaczeniem.

Teza od Redakcji

Dnia 23 listopada 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Teresa Kobylecka Sędziowie sędzia NSA Anna Łuczaj /spr./ sędzia del. NSA Janina Kosowska Protokolant starszy sekretarz sądowy Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. Sp. z o.o. z siedzibą w K. i W. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 listopada 2014 r. sygn. akt II SA/Kr 1330/14 w sprawie ze skargi A. Sp. z o.o. z siedzibą w K. i W. D. na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza solidarnie od A. Sp. z o.o. z siedzibą w K. i W. D. na rzecz Miasta [...] kwotę 300 (słownie: trzysta) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 26 listopada 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1330/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę A. Spółka z o.o. w K. i W. D. na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że A. Spółka z o.o. z siedzibą w K. oraz W. D. domagali się stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miasta [...] z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "[...]" w części dotyczącej działek nr [...] i [...] obręb [...]. Pismem z dnia 30 maja 2014 r. wezwano Radę Miasta [...] do usunięcia naruszenia prawa, spełniając tym samym wymóg określony w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. W wezwaniu tym podniesiono, że będące własnością strony skarżącej działki nr [...] i [...] obręb [...] znajdują się na terenie oznaczonym symbolem RL z przeznaczeniem pod tereny rolnicze z możliwością zalesienia. Takie przeznaczenie terenu wyklucza zabudowę, a zatem ingeruje w prawo własności strony skarżącej. W zaskarżonym zakresie plan miejscowy nie odpowiada postanowieniom studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta [...], zatwierdzonym uchwałą nr [...] Rady Miasta [...] z dnia [...] kwietnia 2003 r., gdyż działki nr [...] i [...] obręb [...] nie leżą w całości na obszarze przeznaczonym pod tereny otwarte, lecz częściowo na obszarze sąsiednim dopuszczającym przeznaczenie terenu pod obiekty sportowe i rekreacyjne. Odwzorowanie granic terenów otwartych wynikających ze studium świadczy o tym, że taka granica nie pokrywa się dokładnie z granicą działki nr [...], która w zaskarżonym planie miejscowym jest jednocześnie granicą obszaru RL z przeznaczeniem pod tereny rolnicze z możliwością zalesienia. Postanowienia planu w zakresie działki nr [...] i [...] obręb [...] naruszają zasadę proporcjonalności poprzez nadmierne ograniczenie prawa własności skarżących i naruszenie praw nabytych. Na sąsiedniej działce nr [...] ustalono bowiem w planie przeznaczenie US, czyli tereny sportu i rekreacji. Na działkach skarżących została rozpoczęta realizacja kortów tenisowych na podstawie skutecznie dokonanego zgłoszenia robót budowlanych. Istnienie tych kortów wynika z rysunku samego planu, na którym zostały one uwidocznione. Obecnie na skutek działań właściciela działki nr [...] toczy się postępowanie administracyjne przed PINB w [...] w sprawie budowy przez skarżących kortów tenisowych. WSA w Krakowie w prawomocnym wyroku z dnia 8 września 2011 r., sygn. akt II SA/Kr 394/11 stwierdził, że budowę rozpoczęto na podstawie zgłoszenia, od którego organ nie wniósł sprzeciwu, a także że sposób odwodnienia kortów jest istotnym elementem takiej inwestycji. W zakresie odwodnienia kortów Sąd zlecił organom nadzoru budowlanego przeprowadzenie ponownego postępowania dowodowego. Treść aktualnie obowiązującego planu miejscowego uniemożliwia ewentualną legalizację wykonanych na podstawie skutecznego zgłoszenia robót, gdyż plan ten wyklucza na przedmiotowych działkach jakąkolwiek zabudowę. Przy uchwalaniu planu miejscowego doszło do nieuzasadnionego naruszenia zasady proporcjonalności. Postanowienia planu miejscowego w zakresie działek nr [...] i [...] naruszają zasady kształtowania polityki przestrzennej oraz nadmiernie ograniczają chronione konstytucyjnie prawo własności, szczególnie że sąsiednia działka nie podlega tym samym ograniczeniom. Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ograniczające prawo własności podlegają ocenie z punktu widzenia zachowania konstytucyjnej zasady równości, w tym istnienia uzasadnionych kryteriów zróżnicowania sytuacji prawnej poszczególnych adresatów norm prawnych.