Wyrok NSA z dnia 16 września 2016 r., sygn. I OSK 865/15

W orzecznictwie powszechnie przyjmuje się, że przepisy płacowe podlegają ścisłej wykładni i nie nadają się do stosowania ich w drodze analogii. Zamiar wprowadzenia określonych ograniczeń płacowych powinien być rozważany, a następnie realizowany, już na etapie redagowania tekstu prawnego, nie zaś wyprowadzany dopiero w drodze wykładni przepisu już ustanowionego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędzia del. WSA Dorota Apostolidis Protokolant: specjalista Edyta Pacewicz po rozpoznaniu w dniu 16 września 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 grudnia 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 1268/14 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty nagrody rocznej za 2010 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. odstępuje od zasądzenia od K. K. na rzecz Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 15 grudnia 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 1268/14, po rozpatrzeniu skargi K. K. uchylił decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty nagrody rocznej za 2010 r.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego decyzją z dnia [...] marca 2014 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 125 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2010 r., Nr 29, poz. 154 ze zm. - dalej jako "ustawa o ABW"), odmówił K. K. wypłaty nagrody rocznej za 2010 r. Po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Szef ABW decyzją z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] utrzymał w mocy powyższą decyzję z dnia [...] marca 2014 r. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że K. K. w roku 2010 przez 325 dni kalendarzowych korzystał ze zwolnień lekarskich, zaś przez 15 dni przebywał na urlopie wypoczynkowym. Oznacza to, że w 2010 r. K. K. pełnił faktycznie służbę tylko przez 15 dni. Choroba funkcjonariusza powoduje zaprzestanie pełnienia służby, mimo że funkcjonariusz nadal pozostaje w stosunku służbowym. Bezwzględną przesłanką warunkującą nabycie przez funkcjonariusza prawa do nagrody rocznej jest faktyczne pełnienie służby, czyli rzeczywiste wykonywanie obowiązków służbowych, a nie jedynie pozostawanie w stosunku służbowym. Funkcjonariusz przebywając na zwolnieniu lekarskim, nie wykonuje żadnych czynności służbowych. Sam fakt bycia funkcjonariuszem ABW nie wystarcza do nagradzania za służbę. Prawo do nagrody rocznej ma charakter uznaniowy. W tej sytuacji K. K. za 2010 rok w ogóle nie nabył prawa do nagrody rocznej.