Wyrok NSA z dnia 15 września 2016 r., sygn. II OSK 3088/14

Postępowanie kasacyjne oparte jest na zasadzie związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej i podstawami zaskarżenia wskazanymi w tej skardze. Zakres sądowej kontroli instancyjnej jest zatem określony i ograniczony wskazanymi w skardze kasacyjnej przyczynami wadliwości prawnej zaskarżonego wyroku sądu I instancji.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz Sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Anita Lewińska - Karwecka po rozpoznaniu w dniu 15 września 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 lipca 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 938/14 w sprawie ze skargi L. R. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 lipca 2014r. sygn. akt IV SA/Wa 938/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] marca 2014r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy oraz utrzymane nim w mocy postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] z dnia [...] października 2013r. nr [...].

Wspominany wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w [...] postanowieniem z dnia [...] października 2013r. nr [...] odmówił uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej na nieruchomościach nr [...] i [...], położonych w obrębie [...] w gminie P. w granicach Obszaru Chronionego Krajobrazu [...]. W motywach rozstrzygnięcia organ stwierdził, że zabudowa nieruchomości L. R. w sposób określony w projekcie decyzji o warunkach zabudowy w odległości mniejszej niż 100m od Jeziora [...] naruszałaby zakaz zabudowy, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia nr [...] Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2008r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu [...] (Dz.Urz. Województwa [...] Nr [...] poz. [...]), dalej powoływanego jako: "rozporządzenie". W ocenie organu I instancji w rozpoznawanej sprawie nie zachodzą okoliczności określone w § 4 ust. 5 pkt 1 rozporządzenia, wyłączające zakaz zabudowy nieruchomości. Organ wyjaśnił, że aby można było zastosować przewidziane w tym przepisie odstępstwo od zakazu zabudowy nieruchomości, muszą być spełnione równocześnie (łącznie) wymienione w nim warunki: musi istnieć na danym obszarze zwarta zabudowa miasta lub wsi i musi istnieć możliwość wyznaczenia nieprzekraczalnej linii zabudowy od brzegów zbiorników wodnych zgodnie z linią występującą na działkach przyległych. Tymczasem teren planowanej inwestycji został określony w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy P. jako teren rolny, a więc nie jest to obszar "zwartej zabudowy miast i wsi". Organ podkreślił, że skoro przedmiotowa inwestycja nie dotyczy obszaru zwartej zabudowy wsi, to zabudowa działek przyległych nie ma już wpływu na wynik rozstrzygnięcia.