Wyrok NSA z dnia 1 lipca 2016 r., sygn. I OSK 2353/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Dybowski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędzia del. WSA Wojciech Jakimowicz Protokolant: asystent sędziego Monika Mamińska po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 1636/13 w sprawie ze skargi D. S. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 1636/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę D. S. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty.

Wyrok ów zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Minister Skarbu Państwa (dalej Minister) decyzją z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] maja 2013 r.), po rozpatrzeniu odwołania D. S. (dalej skarżący), utrzymał w mocy decyzję Wojewody Pomorskiego (dalej Wojewoda) z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] lutego 2013 r.) odmawiającą potwierdzenia skarżącemu prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP.

W uzasadnieniu Minister wskazał, że skarżący złożył dnia 22 grudnia 2012 r. wniosek o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty za mienie pozostawione przez jego rodziców M. W. S. w miejscowości Bohodzie, pow. Wołkowysk, woj. Grodno tj. po terminie wskazanym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. nr 169, poz. 1418 ze zm., dalej upr), zgodnie z którym potwierdzenie prawa do rekompensaty następuje na wniosek osoby ubiegającej się o potwierdzenie tego prawa złożony do dnia 31 grudnia 2008 r. Termin zawarty w art. 5 ust. 1 upr jest terminem prawa materialnego i nie może być przywrócony. Po upływie takiego terminu roszczenie o potwierdzenie prawa do rekompensaty wygasa. Minister uznał, że wbrew twierdzeniom skarżącego nie zaistniały podstawy do obligatoryjnego zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 kpa.