Wyrok NSA z dnia 7 lipca 2016 r., sygn. I OSK 3389/15

Rażącym naruszeniem prawa jest naruszenie ciężkie, które nosi cechy oczywistej i wyraźnej sprzeczności z obowiązującym prawem, niepozwalające na zaakceptowanie w demokratycznym państwie prawa i wywołujące dotkliwe skutki społeczne lub indywidualne.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska, Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.), Sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka, Protokolant starszy inspektor sądowy Joanna Drapczyńska, po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 października 2015 r. sygn. akt II SAB/Łd 141/15 w sprawie ze skargi M. W. na przewlekłe postępowanie Prezydenta Miasta Łodzi w przedmiocie przekształcenia udziałów we współużytkowaniu wieczystym gruntów na udziały we współwłasności gruntów oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 października 2015 r., sygn. akt II SAB/Łd 141/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, uwzględnił skargę M. W. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta Miasta Łódź w opisanym w sentencji przedmiocie i umorzył postępowanie w zakresie zobowiązania organu do wydania aktu, stwierdził że przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa, wymierzył temu organowi grzywnę w kwocie 1000 zł oraz orzekł o kosztach postępowania.

Jak podał Sąd I instancji w jego uzasadnieniu, w dniu 29 lipca 2015 r. wpłynęła skarga M. W. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta Miasta Łódź w sprawie przekształcenia udziałów we współużytkowaniu wieczystym gruntu położonego w Łodzi ul. [...], działka nr [...], w odpowiadające im udziały we współwłasności tego gruntu. Strona skarżąca zarzuciła naruszenie art. 35 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.) - dalej: K.p.a., w związku z art. 12 § 1 K.p.a. poprzez prowadzenie postępowania w sposób nieefektywny, wykonywanie czynności w dużym odstępie czasu, czynności zbędnych, przy jednoczesnym niepodejmowaniu czynności koniecznych dla zakończenia sprawy oraz brak zapewnienia stronom udziału w postępowaniu, podczas gdy organ zobowiązany był załatwić sprawę bez zbędnej zwłoki, jak również powinien był prowadzić postępowanie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do załatwienia sprawy będącej przedmiotem postępowania. Wskazując na powyższe skarżący wniósł o stwierdzenie, że przedmiotowe postępowanie prowadzone jest w sposób przewlekły nadto, iż miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz wymierzenie organowi grzywny w kwocie 1000 zł i zasądzenie kosztów postępowania sądowego. Wyjaśnił, iż to postępowanie organ prowadzi od 2011 roku, a dotyczy ono przekształcenia współużytkowania wieczystego związanego z własnością lokali mieszkalnych (skarżący jest współwłaścicielem lokalu nr [...]) w budynku na nieruchomości objętej postępowaniem, na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. W jego toku organ pismem z dnia 9 stycznia 2015 r. poinformował strony, że należy zwrócić się do właścicieli/współwłaścicieli 31 lokali mieszkalnych z zapytaniem, czy przystępują do postępowania, czy też wnoszą sprzeciw. W nieruchomości znajduje się 90 lokali mieszkalnych, co zdaniem strony każe przypuszczać, iż już w dniu wystosowania przedmiotowego pisma ponad połowa użytkowników wystąpiła z żądaniem przekształcenia, wskazując na spełnienie przesłanki z art. 2 ust. 2 cytowanej ustawy przekształceniowej, otwierającej możliwość wydania decyzji. Organ nie poinformował skarżącego, jakoby ktoś złożył sprzeciw wobec wniosku o przekształcenie, co stanowiłoby przeszkodę do prowadzenia postępowania. Oznacza to, iż organ nie wydał decyzji o przekształceniu mimo spełnienia przesłanek ustawowych. Skarżący przypuszcza, iż z powodu nieuregulowanych spraw własnościowych spowodowanych głównie sprawami spadkowymi, których przedmiotem są także lokale w przedmiotowej nieruchomości organ stoi na stanowisku, iż w tym stanie faktycznym wydanie decyzji o przekształceniu jest niemożliwe. Przywołując stanowisko sądów administracyjnych, które także wskazuje na możliwość wydania decyzji o przekształceniu, jeżeli zgodę na to wyraziła większość współużytkowników wieczystych skarżący podkreślił, iż przez blisko cztery lata organ miał możliwość wydania decyzji o przekształceniu. Skarżący nadto podał, iż organ prowadzi postępowanie z udziałem podmiotów, które nie mają przymiotu strony - wspólnota mieszkaniowa, zarząd wspólnoty mieszkaniowej, administrator wspólnoty mieszkaniowej. Zgodnie zaś z przepisami ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, stronami są współużytkownicy wieczyści. Organ żąda również dokonywania czynności m.in. załączania dodatkowych dokumentów, które są prawnie i faktycznie irrelewantne. Nadto przedłużanie przez organ terminu zakończenia postępowania na podstawie art. 36 K.p.a. było niezasadne, wobec braku szczególnych okoliczności to uzasadniających.