Wyrok NSA z dnia 16 września 2016 r., sygn. II OSK 2825/14

Przez przytoczenie podstawy kasacyjnej należy rozumieć wskazanie konkretnej jednostki redakcyjnej określonego aktu prawnego. Skarga kasacyjna powinna być tak zredagowana, aby nie stwarzała wątpliwości interpretacyjnych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Sędzia del. WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Protokolant starszy asystent sędziego Łukasz Pilip po rozpoznaniu w dniu 16 września 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. Ż. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 18 czerwca 2014 r. sygn. akt II SA/Rz 7/14 w sprawie ze skargi J. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy terenu oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 18 czerwca 2014 r., sygn. akt II SA/Rz 7/14, oddalił skargę J. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia [...] września 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy terenu.

Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W dniu [...] maja 2013 r. J. Ż. zwrócił się do Wójta Gminy Iwierzyce o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych, ewentualnie z garażami, wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, w tym m.in. tymczasowych szczelnych zbiorników na ścieki sanitarne, na wydzielonych działkach powstałych z podziału działki nr [...] w O.

Decyzją z [...] lipca 2013 r. nr [...], Wójt Gminy Iwierzyce odmówił ustalenia wnioskodawcy warunków zabudowy dla planowanej inwestycji, ponieważ projekt decyzji nie został uzgodniony przez Starostę Ropczycko-Sędziszowskiego w zakresie ochrony gruntów rolnych i leśnych. Ponadto, w związku z wejściem w życie ustawy z 26 maja 2013 r. o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, którą nadano nowe brzmienie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm., dalej zwana ustawą o ochronie gruntów), nie został spełniony warunek określony w art. 61 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm., dalej: zwana ustawą o planowaniu). Wnioskiem objęto bowiem część działki nr [...] stanowiącej użytek rolny klasy III, oznaczonej w ewidencji gruntów symbolem R III b, a przeznaczenie gruntów takiej klasy na cele nierolnicze wymaga uzyskania zgody ministra właściwego do spraw rozwoju wsi, przy czym samego przeznaczenia dokonuje się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który dla przedmiotowego terenu nie został opracowany. Teren ten nie był także objęty zgodą, o której mowa w art. 61 ust. 1 pkt 4 ustawy o planowaniu przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym. Dlatego ustalenie warunków zabudowy nie było możliwe.