Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2016 r., sygn. I OSK 2990/15

Pojęcie niezbędnej potrzeby bytowej, wymienione w art. 3 ust. 1 tej ustawy o pomocy społecznej, nie zostało ustawowo zdefiniowane, będąc prawnie niedookreślonym i wymagając indywidualnego podejścia. Przyznanie pomocy uzależnione jest nie tylko od sytuacji materialnej wnioskodawcy i jego żądań, lecz także konieczności dostosowywania rodzaju, formy i rozmiaru świadczeń do okoliczności konkretnej sprawy, a także uwzględniania potrzeb osób korzystających z pomocy, jeżeli potrzeby te odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska Sędzia del. WSA Sławomir Antoniuk Protokolant asystent sędziego Aleksander Jakubowski po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej U. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 2297/14 w sprawie ze skargi U. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 13 maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 13 maja 2014 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie - po rozpatrzeniu odwołania U.O. od decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 10 kwietnia 2014 r., nr [...] o odmowie przyznania pomocy finansowej w formie specjalnego zasiłku celowego - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.

Wnioskiem z dnia 7 marca 2014 r. U.O. wystąpiła o przyznanie pomocy finansowej na dożywianie, zakup leków, uregulowanie energii elektrycznej oraz faktur bilansujących .

Po rozpoznaniu tego wniosku Prezydent m.st. Warszawy decyzją z dnia 10 kwietnia 2014 r., nr [...] odmówił przyznania pomocy finansowej na wnioskowane wyżej cele.

W uzasadnieniu odmownej decyzji Prezydent m.st. Warszawy wskazał, że na podstawie przeprowadzonego w dniu 1 kwietnia 2014 r. wywiadu środowiskowego ustalono, że wnioskodawczyni mieszka samotnie i prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Dochodem wnioskodawczyni jest świadczenie emerytalne ZUS w wysokości 787,13 zł oraz dodatek mieszkaniowy w wysokości 261,76 zł. Mając powyższe na uwadze organ I instancji ustalił, że łączny dochód U.O. w lutym 2014 r. tj. w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku wyniósł 1048,89 zł - co oznacza, że przekroczone zostało przez nią kryterium dochodowe określone w art. 8 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 9 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 182 ze zm.), które dla jednoosobowego gospodarstwa domowego wynosi 542 zł. Wskazał również, że po odliczeniu dodatku mieszkaniowego dysponuje ona realnie kwotą w wysokości 787,13 zł - co przesądza, że nie przysługuje jej prawo do zasiłku celowego na podstawie art. 39 ust. 1 i 2 powołanej ustawy.