Wyrok NSA z dnia 31 marca 2016 r., sygn. I OSK 2274/14

Uznanie administracyjne obejmuje bowiem prawo organu do hierarchii zgłaszanych potrzeb. Dlatego też sam fakt spełnienia przesłanek ogólnych udzielenia pomocy społecznej nie oznacza automatycznego prawa do świadczeń w konkretnym przypadku. W ramach decyzji uznaniowych, kontrola sądowa ograniczona jest jedynie do zbadania czy w toku podejmowania decyzji organ administracji nie przekroczył granic swobodnego uznania. Innymi słowy - ocena, czy przy załatwieniu sprawy administracyjnej doszło do przekroczenia granic uznania administracyjnego, wymaga ustalenia właściwych proporcji pomiędzy kryterium interesu społecznego, a słusznym interesem strony.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Monika Nowicka Sędziowie NSA Marek Stojanowski (spr.) del. WSA Dariusz Chaciński Protokolant sekretarz sądowy Justyna Stępień po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 2245/13 w sprawie ze skargi J. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 2245/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA w Warszawie) oddalił skargę J. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego.

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Prezydent [...] decyzją z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] odmówił J.D. przyznania świadczenia w formie zasiłku celowego w kwocie 479, 46 zł na opłatę czynszu za maj i czerwiec 2013 r. Organ odmawiając udzielenia pomocy wskazał, że co prawda skarżący przekracza kryterium dochodowe dla osoby samotnie gospodarującej (542 złote), a więc kwalifikuje się do przyznania mu pomocy, jednakże w tej sprawie należało odmówić wnioskowanego zasiłku gdyż opłata bieżącego czynszu, przy bardzo wysokiej zaległości opłat czynszowych (62 938,19 złote) z jednoczesnym zabezpieczeniem sytuacji mieszkaniowej skarżącego w postaci prawa do lokalu socjalnego nie mieści się w celach i możliwościach pomocy społecznej i nie służyłaby zapobieganiu bezdomności. Możliwości finansowe organu w konfrontacji z oczekiwaniami obywateli są ograniczone, a ich dystrybucja musi być prowadzone z uwzględnieniem interesu wszystkich potrzebujących.