Wyrok NSA z dnia 19 lutego 2016 r., sygn. II OSK 1522/14

Interes prawny jest kwalifikowanym interesem faktycznym, który wynika z określonego przepisu prawnego odnoszącego się wprost do sytuacji danego podmiotu i pojawia się wówczas, gdy istnieje związek między obowiązującą normą prawa materialnego a sytuacją prawną tegoż podmiotu, przy czym interes prawny musi dotyczyć go bezpośrednio.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Dałkowska-Szary Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędzia del. WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Protokolant starszy inspektor sądowy Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 6 lutego 2014 r. sygn. akt II SA/Sz 922/13 w sprawie ze skargi Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie ustalenia warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 6 lutego 2014 roku, sygn. akt: II SA/Sz 922/13 oddalił skargę Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w Warszawie Oddziału w S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] lipca 2013 roku, nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się w sposób następujący:

Wójt Gminy B., po rozpatrzeniu wniosku K. G., decyzją z dnia [...] maja 2013 roku, nr [...], ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem wraz z przyłączami na działce nr [...] położonej w obrębie S., gmina B..

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w S. domagając się jej uchylenia w całości i orzeczenia o odmowie ustalenia warunków zabudowy. W motywach odwołania jego autor wskazał, iż Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w S. decyzją z dnia [...] lipca 2010 roku, nr [...] ustalił środowiskowe uwarunkowania dla przedsięwzięcia polegającego na dostosowaniu drogi krajowej nr [...] do parametrów drogi ekspresowej na odcinku G. - S., wg wariantu V/Va w podwariancie I i jednocześnie określił warunki realizacji tej inwestycji. Uchwałą nr 10/2011 Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 2011 roku w sprawie ustalenie wieloletniego programu pod nazwą Program Budowy Dróg Krajowych na lata 2011 - 2015, budowa drogi [...] na wskazanym odcinku przewidziana została do realizacji po 2013 roku. W dniu 21 lutego 2013 roku odwołujący dokonał w trybie przetargowym wyboru wykonawców opracowania dokumentacji projektowej dla 6 odcinków pod nazwą "Budowa drogi [...]", która będzie elementem wniosku o wydanie decyzji o lokalizacji inwestycji drogowej. Z chwilą wydania tej decyzji możliwe będzie rozpoczęcie inwestycji drogowej, a z momentem jej uprawomocnienia, nieruchomość przeznaczona pod drogę stanie się własnością Skarbu Państwa za odszkodowaniem. Z chwilą uprawomocnienia decyzji środowiskowej, a więc przesądzenia o wariancie realizowanej drogi, zachodzi - na podstawie art. 35 ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013 roku, poz. 260 ze zm., dalej jako: "u.d.p.") - konieczność umieszczenia w planie zagospodarowania przestrzennego obszaru pasa terenu pod budowę drogi. W ocenie strony, analogiczna ocena stanu winna być dokonana, gdy teren nie jest objęty miejscowym planem, a wydawana jest decyzja o warunkach zabudowy. Decyzja o warunkach zabudowy jest wstępnym etapem procesu inwestycyjnego i stanowi szczegółową, urzędową informację jaki obiekt i pod jakimi warunkami inwestor może na danym terenie zrealizować. Kolejnym etapem będzie zatwierdzenie projektu budowlanego i uzyskanie pozwolenia na budowę, co wiąże się z koniecznością wydatkowania przez inwestora, często znacznych środków pieniężnych. Na gruncie planowania przestrzennego konieczne jest wyważenie interesów, aby w jak największym stopniu zabezpieczyć i rozwiązać potrzeby wspólnoty, jednocześnie w jak najmniejszym stopniu naruszyć prawa właścicieli nieruchomości przy realizacji celu publicznego. Bezsporne jest, iż ograniczenie prawa własności uzasadnia co prawda cel publiczny, ale tylko wówczas gdy innego rozwiązania, choć go szukano, nie można było znaleźć. W sprawie, etap poszukiwania innego rozwiązania przeprowadzono na etapie wyboru wariantu przebiegu drogi, oceniając 6 wariantów jej przebiegu. Wobec tego ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji, która w sposób bezpośredni koliduje z projektowaną inwestycją publiczną, jest niezgodne z przepisami.