Wyrok NSA z dnia 14 czerwca 2016 r., sygn. II OSK 2443/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędziowie Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski Protokolant asystent sędziego Anna Górska po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wojewody [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt II SA/Lu 767/13 w sprawie ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Miejskiej w Ł. z dnia [...] kwietnia 2002 r. nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego zagospodarowania przestrzennego Miasta Ł. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10 czerwca 2014 r., sygn. akt II SA/Lu 767/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, oddalił skargę Wojewody Lubelskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Łęcznej z dnia 17 kwietnia 2002 r., nr LI/417/2002, w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta Łęczna. W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

W ww. skardze Wojewoda domagał się stwierdzenia nieważności ww. uchwały w części obejmującej teren nie opisany odrębnym symbolem, zlokalizowany pomiędzy obszarem o symbolu 22KS, a drogą o symbolu 021KD, znajdujący się na załączniku Nr 3 do uchwały. Wojewoda, wskazując na istotę planowania przestrzennego, która prowadzi do ograniczenia w sposobie wykonywania prawa własności, stwierdził, że plan miejscowy powinien o takich ograniczeniach stanowić w sposób czytelny i budzący jak najmniej wątpliwości (por. wyrok NSA z 10 czerwca 2009 r., II OSK 1854/04). Nie ma zatem w planie miejscowym miejsca na dalekie domysły co do tego, na jaki cel poszczególne nieruchomości zostały przeznaczone. Zdaniem Wojewody, powyższych warunków nie spełnia wspomniana uchwała w zaskarżonej części. Jedną ze zmian powiększono granicę strefy XI o część strefy XV (§ 2 pkt 4 uchwały) i wykreślono z tekstu planu symbol terenu 2ZP,KX w § 12 ust. 242 uchwały (§ 2 pkt 17 ppkt 1 uchwały). W efekcie w strefie XV pozostał obszar znajdujący się pomiędzy terenem o symbolu 22KS i drogą o symbolu 021KD (załącznik Nr 3 do uchwały), dla którego w części tekstowej nie ustalono ani przeznaczenia, ani zasad zagospodarowania terenu. Wojewoda zaznaczył, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego miasta Łęczna przyjętym uchwałą Nr XLVI/376/97 Rady Miejskiej w Łęcznej z dnia 10 grudnia 1997 r. kwestionowany obszar, znajdujący się pomiędzy terenem o symbolu 22KS i drogą o symbolu 021KD, położony był w strefie XV (park miejski), w terenie oznaczonym symbolem 2ZP,KX, oznaczającym według § 12 ust. 242 uchwały zieleń publiczną z ciągiem spacerowym o szerokości 4 m i wydzieloną ścieżką rowerową o szerokości 2 m, łączących zespół rekreacyjny w dolinie rzeki Świnki z parkiem miejskim i dalej parkiem leśnym oraz doliną rzeki Wieprz. Szerokość ciągu pieszego wyznaczono na 4 m, natomiast ścieżki rowerowej na 2 m. Jak stanowi § 9 ust. 2 pkt 3 ww. uchwały, wyznacza się "Obszar Tras Komunikacyjnych" oznaczony symbolem "K" z podstawowym przeznaczeniem gruntów pod ciągi dla komunikacji pieszej i rowerowej - KX. W ocenie Wojewody kwestionowany teren, znajdujący się na załączniku graficznym Nr 3 do uchwały, nie jest oznaczony żadnym wyróżniającym go od innych terenów symbolem (literowym, liczbowym), co znacznie utrudnia jego identyfikację i pozostaje w sprzeczności z obowiązującym w dacie podejmowania uchwały § 8 ust. 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie dokumentów stosowanych w pracach planistycznych oraz wymaganych przy ustalaniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu (Dz. U. z 2002 r. Nr 1, poz. 12). Przepis ten stanowił, że na rysunku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zamieszcza się objaśnienia oznaczeń i symboli literowych i cyfrowych użytych stosownie do przedmiotu planu. W przekonaniu skarżącego brak ustaleń i określenia zasad zagospodarowania terenu na określonej części aktu planistycznego stanowi istotne naruszenie prawa, co może powodować poważne problemy na etapie stosowania planu miejscowego związane chociażby z wydawaniem pozwoleń na budowę na tym terenie. Potwierdzeniem tego są wpływające skargi dotyczące opisanego obszaru, związane z wątpliwościami w zakresie przeznaczenia tego terenu i sposobu jego zagospodarowania. Trudności w odczytaniu przeznaczenia danego terenu w akcie planistycznym powodują, że potencjalny inwestor nie jest w stanie określić zagospodarowania danego terenu co prowadzić może w rezultacie do licznych konfliktów przestrzennych związanych z możliwością użytkowania tego terenu.