Wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. I OSK 2463/14

Jakkolwiek decyzja dotychczasowa dotknięta jest wadą istotnego naruszenia prawa, to z uwagi na brak oczywistości i skutków uzasadniających konieczność jej wyeliminowania z obrotu prawnego, jak również z uwagi na naruszenie zasad przywołanych wyżej i zasady proporcjonalności, brak jest podstaw do stwierdzenia jej nieważności.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędzia del. WSA Sławomir Antoniuk Protokolant: st. asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 58/14 w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję z dnia [...] września 2013 r., nr [...], 2. zasądza od Komendanta Głównego Policji na rzecz A. B. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 17 czerwca 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 58/14, oddalił skargę A. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] października 2013 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o przyznaniu równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkalnego.

Przedstawiając w uzasadnieniu tegoż orzeczenia stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, iż decyzją z dnia [...] sierpnia 2002 r. (dalej cytowana jako decyzja dotychczasowa) Komendant Stołeczny Policji przyznał A. B. - emerytowanemu funkcjonariuszowi Policji równoważnik za remont zajmowanego lokalu. Decyzja ta stała się przedmiotem obecnego postępowania wszczętego z urzędu. W jego wyniku Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] września 2013 r., na podstawie art. 156 § 1 pkt 2, art. 157 § 1 i art. 158 § 1 K.p.a. oraz art. 97 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 ze zm.), § 9 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie wysokości i szczegółowych zasad przyznawania, odmowy przyznania, cofania i zwracania przez policjantów równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego (Dz. U. Nr 100, poz. 919), cytowanego dalej jako rozporządzenie, stwierdził jej nieważność. Decyzją z dnia [...] października 2013 r. utrzymał w mocy swe poprzednie rozstrzygnięcie, gdyż nie uwzględnił wniosku A. B. o ponowne rozpatrzenie sprawy, w którym ten eksponował wadliwość wszczęcia postępowania, dowodząc, że nastąpiło to błędnie na wniosek Komendanta Rejonowego Policji Warszawa I, nadto pominięcie działania organu wydającego decyzję dotychczasową zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami. W motywach decyzji z dnia [...] października 2013 r. Komendant Główny Policji stwierdził, iż decyzja z dnia [...] sierpnia 2002 r. została wydana na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy o Policji oraz § 1 i § 9 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia. Tymczasem przepis ustawowy ograniczał krąg osób uprawnionych do przedmiotowego świadczenia do funkcjonariuszy Policji, czyli nie przewidywał go dla emerytowanych policjantów. Takie uprawnienie nie wynikało też z innych regulacji prawnych, w tym przepisów ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67 ze zm.). W tym zakresie wypowiedział się m.in. Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 27 października 2008 r., sygn. akt U 4/08, stwierdził że art. 29 tej ustawy stanowi jedynie o uprawnieniu emeryta do lokalu mieszkalnego, a art. 30 o prawie do pomocy finansowej na uzyskanie lokalu. Przesądził też brak podstawy prawnej dla przyznania tego uprawnienia emerytom w rozporządzeniu. W art. 91 ust. 2 ustawy o Policji zawarto delegację do wydania aktu wykonawczego w tej materii. Nie wynikało z niego upoważnienie do poszerzenia grona osób uprawnionych do równoważnika za remont lokalu. Przeto § 8 rozporządzenia odnoszący się wprost do emerytów i rencistów policyjnych został wprowadzony do obrotu prawnego z przekroczeniem delegacji ustawowej. W ocenie organu doszło zatem do naruszenia art. 7 Konstytucji RP poprzez działanie poza granicami prawa. W konsekwencji czego, w ocenie organu decyzja dotychczasowa dotknięta jest kwalifikowaną wadą rażącego naruszenia prawa przewidzianą w art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a.