Wyrok NSA z dnia 21 grudnia 2016 r., sygn. II FSK 3593/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Bogusław Dauter, WSA del. Paweł Kowalski, Protokolant Ewelina Wołosiak, po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 czerwca 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 1753/13 w sprawie ze skargi M. R. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2014 r. nr IPPB1/415-169/13-4/MT w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od M. R. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 340 (słownie: trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 czerwca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 1753/13) w sprawie ze skargi M. R. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 22 marca 2013 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych uchylił zaskarżoną interpretację i stwierdził, że nie może być ona wykonana w całości.

Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że we wniosku o wydanie interpretacji wnioskodawca wyjaśnił, że jest wspólnikiem komandytariuszem w Spółce Komandytowej. W dniu 6 października 2010 r. spółka komandytowa kupiła prawa i roszczenia do współwłasności działek, na których usytuowany jest budynek mieszkalny oraz podwórze, położonych w W. przy ul. K. ("nieruchomość"), która została objęta działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U z 1945 r. Nr 50 poz. 279; dalej: "dekret"). Decyzjami Prezydenta W. z dnia 10 lutego 2011 r. ustanowiono użytkowanie wieczyste do gruntu nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy. Powyższe decyzje poprzedziła decyzja Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 8 lipca 2011 r. orzekająca nieważność decyzji Wojewody W. z dnia 18 maja 1992 r., stwierdzającej nabycie przez Gminę Dzielnicę W. z mocy prawa nieodpłatnie własności nieruchomości. W wykonaniu powyższych decyzji umową z dnia 5 grudnia 2011 r. ustanowiono na rzecz spółki komandytowej prawo wieczystego użytkowania gruntu nieruchomości. Protokołem z dnia 26 października 2011 r. W. przekazało niesprzedaną część budynku położonego przy ul. K. Strona przejmująca budynek wstąpiła w prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów najmu. Spółka komandytowa będąc stroną umów najmu lokali osiągała przychody z ich wynajmu. Skarżący wskazał, iż nieruchomość została odzyskana na podstawie obowiązujących przepisów prawa. Prawa i roszczenia do nieruchomości zostały nabyte bezpośrednio lub pośrednio od spadkobierców osób uprawnionych. W związku z tym nadmienił, iż otwarcia spadków obejmujące przedmiotowe prawa i roszczenia miały miejsce w dniu 2 listopada 1953 r., 15 kwietnia 1970 r. oraz 26 listopada 1992 r. spółka komandytowa zbyła odpłatnie udział we współwłasności budynku oraz w wieczystym użytkowaniu gruntu powyższej nieruchomości w dniu 5 grudnia 2012 r. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości. Nie kupuje nieruchomości w celu dalszej odsprzedaży z zyskiem, lecz na cele wynajmu. Sprzedaż nieruchomości podyktowana jest zawsze rachunkiem ekonomicznym i wynika z decyzji o wycofaniu się z dalszego ich wynajmu. Nieruchomość zatem przed sprzedażą była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę stanowiąc jej aktywa trwałe.