Wyrok NSA z dnia 9 grudnia 2016 r., sygn. II FSK 3450/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Bogusław Woźniak, Protokolant Anna Błażejczyk, po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 czerwca 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 1754/13 w sprawie ze skargi D. K. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2013 r. nr IPPB1/415-171/13-4/MT w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od D. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 340 (słownie: trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 czerwca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 1754/13) w sprawie ze skargi D. K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 22 marca 2013 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych uchylił zaskarżoną interpretację i stwierdził, że nie może być ona wykonana w całości.

Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że we wniosku o wydanie interpretacji wnioskodawca zadał pytanie czy możliwe jest opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu z odpłatnego zbycia przez spółkę komandytową prawa wieczystego użytkowania nieruchomości oraz własności budynku znajdującego się na niej, gdy zbycie nastąpiło przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym ustanowiono prawo wieczystego użytkowania na rzecz spółki komandytowej - na podstawie art. 7 ust. 1 dekretu z 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U z 1945 r. Nr 50 poz. 279; dalej zwany: dekret), a jeśli tak, na jakiej podstawie: czy na mocy art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a i lit. c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 ze zm.) dalej: u.p.d.o.f., czy art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 2 i 2c i art. 8 u.p.d.o.f. - "pozarolniczą działalność gospodarcza", czy art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 u.p.d.o.f. - "inne źródła". Skarżący, opisując stan faktyczny stwierdził, że jest: osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce, komandytariuszem w spółce komandytowej z siedzibą w W., która 6 października 2010 r. kupiła prawa i roszczenia do współwłasności działek, na których usytuowany jest budynek mieszkalny (także lokale użytkowe i podwórze). Nieruchomość objęta jest działaniem Dekretu z 1945r. - przeszła 21 listopada 1945 r. na własność Gminy W., a później Skarbu Państwa. Prezydent W. decyzjami z 10 lutego 2011 r. ustanowił użytkowanie wieczyste ww. nieruchomości na rzecz skarżącego, a wcześniej Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z 8 lipca 2011r. stwierdził nieważność decyzji Wojewody Warszawskiego z 18 maja 1992 r. stwierdzającej nabycie przez Gminę Dzielnicę W., z mocy prawa, nieodpłatnie własności ww. nieruchomości. Umową z 5 grudnia 2011 r. na rzecz spółki komandytowej - w wykonaniu ww. decyzji - ustanowiono prawo wieczystego użytkowania gruntu. W. przekazało 26 października 2011 r. niesprzedaną część ww. budynku (kilka mieszkań nie podlegało zwrotowi, bo zostały wydzielone jako odrębne nieruchomości i sprzedane). Strona przejmująca budynek wstąpiła w prawa i obowiązki wynikające z umów najmu. Wobec budynku mieszkalnego nie wydawano decyzji ustanawiających prawo wieczystego użytkowania, bo właściciele nie utracili prawa własności budynku. Spółka komandytowa, będąc stroną umów najmu lokali, osiąga przychody z ich wynajmu, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości stanowiących jej aktywa trwałe. Nie kupuje nieruchomości w celu dalszej odsprzedaży z zyskiem. Sprzedaż podyktowana jest zawsze rachunkiem ekonomicznym i wynika z decyzji o wycofaniu się z dalszego wynajmu. Spółka odzyskała nieruchomość na podstawie przepisów prawa; nabyła prawa i roszczenia bezpośrednio lub pośrednio od spadkobierców osób uprawnionych. Do otwarcia spadków obejmujących ww. prawa i roszczenia doszło: 2 listopada 1953 r., 15 kwietnia 1970 r., 26 listopada 1992 r. Spółka zbyła odpłatnie ww. udział we współwłasności budynku i w wieczystym użytkowaniu gruntu 5 grudnia 2012 r. Nieruchomość, stanowiąc aktywa trwałe, przed sprzedażą była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej spółki.