Wyrok NSA z dnia 9 listopada 2016 r., sygn. II FSK 2817/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Anna Dumas (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia WSA (del.) Wojciech Stachurski, Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Sz 105/14 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 5 listopada 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty spłaty zaległości w podatku od towarów i usług za miesiące od marca do listopada 2007 r. oraz za październik i listopad 2011 roku 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 11 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Sz 105/14, mocą którego oddalono skargę J. K. (dalej: skarżący, strona) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z 5 listopada 2013 r. w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty spłaty zaległości w podatku od towarów i usług za miesiące od marca do listopada 2007 r., a także październik i listopad 2011 r.

W motywach orzeczenia Sąd podał, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w S., po rozpatrzeniu odwołania strony, utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w S. z 1 sierpnia 2013 r., odmawiającą rozłożenia na raty spłaty zaległości skarżącego w podatku od towarów i usług za wyżej wskazane miesiące na łączną kwotę 63 091,70 zł.

Skarżący w uzasadnieniu wniosku o rozłożenie zaległości na raty powołał się na sytuację zdrowotną wpływającą niekorzystnie na możliwości zarobkowe. Wskazał, iż otrzymuje niewielką rentę, ponosi wysokie koszty leczenia, a dochód z działalności gospodarczej oraz wartość posiadanego majątku nie pozwalają na niezwłoczne wykonanie zobowiązania. W ocenie podatnika układ ratalny jest jedynym możliwym sposobem spłaty przedmiotowej zaległości przy zachowaniu płynności finansowej działalności gospodarczej. Podatnik wskazał, iż nie jest w stanie określić, jakie kwoty będą wpływać na konto bankowe, jednak przewidywał, iż spłaci zaległości w ciągu roku. Źródło finansowania spłaty rat miały stanowić bieżące dochody z działalności gospodarczej.