Wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2010 r., sygn. II FSK 1445/08

Art. 57 § 1 Ordynacji podatkowej nie daje podstaw do ustalenia opłaty prolongacyjnej w przypadku wydania na podstawie art. 106 ust 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów postanowienia o rozłożeniu kary pieniężnej na raty.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Borkowski (sprawozdawca), Sędziowie NSA Stanisław Bogucki, WSA del. Tomasz Zborzyński, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. C. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 czerwca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 218/08 w sprawie ze skargi P. C. S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 20 listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie rozłożenia na raty kary pieniężnej i pobrania opłaty prolongacyjnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

I. Stan sprawy przedstawiał się następująco:

1. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów decyzją z dnia 17 czerwca 2004 r. nakazał P. S.A. zaniechania stosowania niedozwolonych praktyk i nałożył na spółkę karę pieniężną w wysokości 40.000.000,00 zł. za naruszenie powyższego zakazu.