Wyrok NSA z dnia 23 lutego 2016 r., sygn. II FSK 3851/13

Koflikt personalny w zarządzie spółki nie może być uznany za przesłankę wyłączającą odpowiedzialność za zaległości podatkowe.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia NSA Grażyna Nasierowska, Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 14 sierpnia 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 392/13 w sprawie ze skargi G. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 25 lutego 2013 r., nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od G. M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 sierpnia 2013 r. sygn. akt I SA/Sz 392/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę G.M. (dalej jako "Skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 25 lutego 2013 r. w przedmiocie solidarnej odpowiedzialności członka zarządu spółki za zaległości podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że decyzją z dnia 19 listopada 2012 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w S. orzekł o solidarnej odpowiedzialności Skarżącej (z A.P.), jako byłych członków zarządu "D." sp. z o.o. (dalej jako "Spółka") za zaległości podatkowe tej Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za 2006 r. wraz z odsetkami za zwłokę i kosztami postępowania egzekucyjnego.

Po rozpoznaniu odwołania Skarżącej, Dyrektor Izby Skarbowej w Szczecinie wspomnianą na wstępie decyzją z dnia 25 lutego 2013 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji wskazał, że Skarżąca pełniła funkcję członka zarządu Spółki od dnia 3 września 2001 r. do dnia 30 kwietnia 2008 r., a więc obejmującym czas, gdy zobowiązania podatkowe Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych powstały i przekształciły się w zaległości. Odnosząc się do twierdzenia Skarżącej, iż faktycznie funkcję prezesa w Spółce pełniła do października 2006 r., organ podatkowy zauważył, że nie miało miejsca ani jej odwołanie z funkcji prezesa zarządu, ani jej rezygnacja z tej funkcji. Nie była także pozbawiona możliwości podejmowania decyzji i działań jako członek zarządu Spółki i kwestionowała fakt powołania kuratora dla Spółki twierdząc, że zarząd istnieje, co ujawnione jest w rejestrze sądowym, a tylko rozbieżności pomiędzy członkami powodują utrudnienia w jego funkcjonowaniu. W kwestii bezskuteczności postępowania egzekucyjnego wobec Spółki organ podatkowy stwierdził, że nie prowadzi ona działalności gospodarczej i nie ustalono adresu jej siedziby, a zajęcia rachunków bankowych okazały się nieskuteczne. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w S. umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone wobec Spółki, a wcześniej także komornik sądowy umorzył postępowanie egzekucyjne do jej majątku, co wyczerpuje znamiona bezskuteczności egzekucji. Nie zachodzą w sprawie także przesłanki wyłączające odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe Spółki, powstałe w czasie, kiedy wchodził on w skład tego zarządu. Skarżąca powołując się na brak wiedzy o sytuacji finansowej i brak dostępu do dokumentów finansowych nie udowodniła swojej staranności, nie wykazała, że uchybienie obowiązkom członka zarządu nałożonym na mocy przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako, "K.s.h.", i art. 10, art. 11 i art. 21 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.u.n.", było od niej niezależne. Spółka ponosiła straty z działalności na dzień 31 grudnia 2004 r. na poziomie 30 332,95 zł i na dzień 31 grudnia 2005 r. na poziomie 167 124,19 zł. Sprawozdanie finansowe za 2006 r. nie zostało zatwierdzone, a w dniu 30 kwietnia 2008 r. Spółka została rozwiązana. W kwietniu 2009 r. Spółka, na skutek przeprowadzonej kontroli skarbowej, złożyła korekty zeznania CIT-8 za lata 2004-2006. Zdaniem organu odwoławczego, złożenie korekt przez likwidatora nie uwalnia Skarżącej z odpowiedzialności, skoro w okresie, gdy zobowiązania te winny być uregulowane w prawidłowych wysokościach pełniła funkcję członka zarządu, a złożone korekty wskazują, że Spółka nie realizowała rzetelnie obowiązków podatkowych. Organ odwoławczy uznał, że co najmniej w pierwszym kwartale 2005 r. zaistniała przesłanka do zgłoszenia upadłości Spółki, bowiem nie regulowała ona wymaganych zobowiązań. W tej sytuacji wniosku o ogłoszenie upadłości Spółki w likwidacji, złożonego w dniu 3 czerwca 2011 r. przez jej likwidatora, nie można uznać za złożony we właściwym czasie. Ponadto wniosek ten został zwrócony przez Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum postanowieniem z dnia 21 lipca 2011 r., gdyż wnioskodawca nie wykazał mienia, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych Spółki w znacznej części.