Wyrok NSA z dnia 26 lutego 2019 r., sygn. II FSK 3437/18

Podatkowe postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia WSA (del.) Małgorzata Bejgerowska, po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 8 sierpnia 2018 r., sygn. akt I SA/Go 235/18 w sprawie ze skargi H. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Zielonej Górze z dnia 20 marca 2018 r., nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od H. B. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Zielonej Górze kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę H. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Zielonej Górze w przedmiocie solidarnej odpowiedzialności podatkowej byłego członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zaległości podatkowe spółki z tytułu odsetek za zwłokę od nieuiszczonych w terminie zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych za styczeń, maj, czerwiec, sierpień i wrzesień 2012 r.

W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej skarżący na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, dalej: P.p.s.a. zarzucił naruszenie:

1. art. 3 § 2 pkt 1 w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c i art. 151 P.p.s.a. oraz art. 229 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 648, dalej: O.p.) przez przyjęcie, że odmowa przeprowadzenia w postępowaniu odwoławczym dodatkowego postępowania dowodowego (chociażby w zakresie zawnioskowanym przez skarżącego) w celu uzupełnienia dowodów i materiałów w sprawie była uzasadniona w sytuacji, gdy znajdujący się w aktach sprawy materiał dowodowy był niepełny i nie dawał podstaw do wydania decyzji merytorycznej;