Wyrok NSA z dnia 3 marca 2016 r., sygn. II FSK 3919/13

Tylko wówczas, gdy przedsiębiorca tworzy na podstawie obowiązujących przepisów jednostkę organizacyjną, która jest prawnie, organizacyjnie, finansowo i majątkowo wyodrębniona, a ponadto ma zdolność zatrudniania pracowników, ma swoje kierownictwo (odrębne od przedsiębiorcy-właściciela), to wówczas ta jednostka organizacyjna jest pracodawcą, a nie sam przedsiębiorca.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (sprawozdawca), Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA del. Anna Maria Świderska, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 czerwca 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 499/13 w sprawie ze skargi W. B. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie wpłat na PFRON za okres od grudnia 2009 r. do listopada 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. B. na rzecz Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej kwotę 2.400 (dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z 11 czerwca 2013 r. w sprawie sygn. akt III SA/Wa 499/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę W. B. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 13 grudnia 2012 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązań z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za poszczególne miesiące od grudnia 2009 r. do listopada 2010 r.

1.2. Sąd I instancji wskazał, że Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych decyzją z dnia 11 września 2012 r. określił Skarżącemu wysokość zobowiązań z tytułu wpłat na PFRON za grudzień 2009 r. oraz poszczególne miesiące od stycznia do listopada 2010 r. w wysokości 18.425 zł. Za błędne uznano stanowisko Skarżącego, że w wyniku wyodrębnienia w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej oddziału w postaci "Sklepu Meblowego" zatrudnienie w zakładzie głównym oraz prowadzonym oddziale traktowanym oddzielnie nie przekroczyło 25 etatów. W rezultacie Skarżący niezasadnie przyjął, że nie podlegał obowiązkowi określonemu w art. 21 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 ze zm.; dalej zwana: "ustawa o rehabilitacji"), tj. obowiązkowi uiszczania wpłat na PFRON. Organ pierwszej instancji, wskazał, że wyodrębniony w strukturze organizacyjnej prowadzonej przez Skarżącego działalności gospodarczej "oddział" nie jest odrębnym zakładem pracy i w związku z powyższym Skarżący winien wykazywać w deklaracjach rozliczeniowych zsumowany stan zatrudnienia pracowników bez względu na miejsce wykonywanej pracy. W konsekwencji ustalił, że Skarżący w ww. okresach zatrudniał co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy i tym samym podlegał obowiązkowi wpłat na PFRON, określonemu w art. 21 ustawy o rehabilitacji.