Wyrok NSA z dnia 3 marca 2016 r., sygn. II FSK 81/14

Tylko wówczas, gdy przedsiębiorca tworzy na podstawie obowiązujących przepisów jednostkę organizacyjną, która jest prawnie, organizacyjnie, finansowo i majątkowo wyodrębniona, a ponadto ma zdolność zatrudniania pracowników, ma swoje kierownictwo (odrębne od przedsiębiorcy-właściciela), to wówczas ta jednostka organizacyjna jest pracodawcą, a nie sam przedsiębiorca.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA del. Anna Maria Świderska, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 402/13 w sprawie ze skargi W. B. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie wpłat na PFRON za grudzień 2006 r. i okres od lutego do listopada 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. B. na rzecz Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej kwotę 2.400 (dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z 8 lipca 2013 r. w sprawie sygn. akt III SA/Wa 402/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę W. B. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 7 grudnia 2012 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązań oraz umorzenia postępowania w sprawie określenia wysokości wpłat z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za poszczególne okresy 2006 r. i 2007 r.

1.2. Sąd I instancji wskazał, że Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych decyzją z dnia 11 września 2012 r. określił Skarżącemu wysokość zobowiązań z tytułu wpłat na PFRON za grudzień 2006 r. oraz za okres od lutego do listopada 2007 r. i umorzył jako bezprzedmiotowe postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązania za styczeń 2007 r. W uzasadnieniu podniesiono, że Skarżący błędnie uznał, że w wyniku wyodrębnienia w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oddziału w postaci "Sklepu Meblowego" zatrudnienie w zakładzie głównym oraz prowadzonym oddziale traktowanym oddzielnie nie przekroczyło 25 etatów. W rezultacie Skarżący niezasadnie uznał, że nie podlegał obowiązkowi określonemu w art. 21 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 ze zm.; dalej zwana: "ustawa o rehabilitacji"), tj. obowiązkowi uiszczania wpłat na PFRON. Organ I instancji, wskazał, że wyodrębniony w strukturze organizacyjnej prowadzonej przez Skarżącego działalności gospodarczej "oddział" nie jest odrębnym zakładem pracy i w związku z powyższym Skarżący winien wykazywać w deklaracjach rozliczeniowych zsumowany stan zatrudnienia pracowników bez względu na miejsce wykonywanej pracy. W konsekwencji ustalił, iż Skarżący w ww. okresach zatrudniał co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy i tym samym podlegał obowiązkowi wpłat na PFRON, określonemu w art. 21 ustawy o rehabilitacji.