Wyrok NSA z dnia 21 stycznia 2016 r., sygn. II FSK 3217/13

W 2006 r. na podatniku ciążył obowiązek zadeklarowania faktycznie uzyskanego w roku podatkowym dochodu, stosownie do regulacji wynikającej z art. 45 ust. 1 u.p.d.o.f. Powyższy obowiązek był niezależny od tego, czy płatnik pobrał zaliczki na podatek dochodowy, czy też tego obowiązku nie dopełnił.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Anna Dumas, Sędzia WSA (del.) Barbara Rennert, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 119/13 w sprawie ze skargi W.K. i L.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 20 listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie, 2. zasądza od W.K. i L.K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie kwotę 700 (słownie: siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 9 maja 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (sygn. akt I SA/Kr 119/13) w sprawie ze skargi W. K. i L. K. uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 20 listopada 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r.

Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji do rozpoznania wynika, że w zeznaniu podatkowym za rok 2006 r. złożonym na formularzu PIT-36, skarżący wykazali podatek należny w kwocie 19.756 zł oraz podatek do zapłaty w wysokości 474 zł. W dniu 9 marca 2011 r. Areszt Śledczy w K. - płatnik 2006 r. - wystawił korektę informacji PIT-11, w której zwiększył przychód skarżącego z 83.646,35 do 89.646,35 zł. Naczelnik Urzędu Skarbowego K. decyzją z dnia 20 sierpnia 2012 r. określił skarżącym wysokość zobowiązania podatkowego w tym podatku w kwocie 24.040 zł. Organ ustalił, że w 2006 r. skarżący dysponował lokalem mieszkalnym, stanowiącym kwaterę tymczasową, a pozostającym w czasowej dyspozycji Aresztu Śledczego w K.. Lokal ten został mu przydzielony na podstawie decyzji Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej. Miesięczna opłata z tytułu najmu lokalu wynosiła 1.000 zł. Płatnik skarżącego nie odprowadzał z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Organ ustalił również, że skarżący zwrócił się do ww. płatnika o podwyższenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu zatrudnienia o 25% (w związku z zamieszkiwaniem poza K.). Organ przyjął, że ponoszone przez Areszt Śledczy w K. koszty wynajmu ww. kwatery stanowiły przychód skarżącego w rozumieniu art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej: u.p.d.o.f.), a wobec korzystania przez skarżącego z podwyższonych kosztów uzyskania przychodu kwota przychodu nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 19 u.p.d.o.f. Organ stwierdził, że w sprawie nie znajduje zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 77 u.p.d.o.f.