Wyrok NSA z dnia 22 października 2015 r., sygn. II FSK 318/15

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA del. Bogusław Woźniak, , Protokolant Magdalena Gródecka, po rozpoznaniu w dniu 22 października 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 października 2014 r. sygn. akt I SA/Ol 601/14 w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z dnia 19 maja 2014 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 2 października 2014 r., sygn. akt I SA/Ol 601/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę M. M. (dalej "strona", "skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z dnia 19 maja 2014 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r.

2. Ze stanu faktycznego przedstawionego przez sąd pierwszej instancji wynika, że decyzją z dnia 18 lutego 2014 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w O. określił skarżącemu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w wysokości 176 487 zł. W uzasadnieniu tej decyzji organ wskazał, że skarżący jako sportowiec - zawodnik zrzeszony w klubie sportowym (związany z Klubem Piłki Siatkowej S., dalej jako "Klub", kontraktem na uprawianie sportu) błędnie zaliczył przychody uzyskane w 2010 r. w wysokości 618 540 zł z tytułu świadczenia usług reklamowych na podstawie umowy zawartej z Klubem do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), dalej jako: "u.p.d.o.f.".

W wyniku rozpatrzenia złożonego odwołania, Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie decyzją z dnia 19 maja 2014 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Przywołując treść art. 5a pkt 6, art. 5b pkt 1 i art.13 pkt 2 u.p.d.o.f. Dyrektor Izby Skarbowej podzielił stanowisko organu pierwszej instancji, że przychody skarżącego z tytułu umowy o świadczenie usług reklamowych należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście w ramach przychodów z uprawiania sportu. Jak wskazał organ odwoławczy, w okresie objętym postępowaniem w niniejszej sprawie, w dniu 1 stycznia 2010 r. skarżący zawarł z Klubem dwie umowy: