Postanowienie NSA z dnia 20 stycznia 2015 r., sygn. I OSK 3233/14

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kremer po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. M. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 17 września 2014 r., sygn. akt II SAB/Ke 30/14 odrzucającego skargę M. M. na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w [...] w przedmiocie mianowania na stanowisko służbowe postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

W dniu 17 czerwca 2014 r. były policjant M. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w [...], który jego zdaniem nie zakończył zgodnie z przepisami prawa postępowania w przedmiocie zajmowania przez skarżącego, w okresie czynnej służby w Policji, stanowiska zastępcy dyżurnego Komendy Powiatowej Policji w [...]. Wniesienie skargi zostało poprzedzone złożeniem przez skarżącego w dniu [...] maja 2014 r. zażalenia w trybie art. 37 k.p.a. - do Świętokrzyskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Kielcach - na niezałatwienie sprawy w terminie. Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] organ wyższego stopnia uznał zażalenie za bezzasadne.

W uzasadnieniu skargi podniósł, że Komendant Powiatowy Policji w [...] w sprawie zajmowania przez niego nieprzerwanie od dnia [...] stycznia 2007 r. stanowiska zastępcy dyżurnego, podejmuje co prawda działania, lecz nigdy nie zamierzał i nie zamierza zakończyć tego postępowania zgodnie z przepisami prawa. Jedynym postępowaniem wszczętym przez organ w sposób prawidłowy, było postępowanie o powierzenie skarżącemu obowiązków na okres próbny, przed mianowaniem, zakończone decyzją z dnia [...] grudnia 2006 r. nr [...]. Pozostałe dokumenty noszące tytuł "rozkaz personalny" mogą zaś stanowić jedynie projekt decyzji, względnie zawiadomienia o wszczęciu postępowania z urzędu. Skarżący wyjaśnił, że stanowisko zastępcy dyżurnego zajmował bez pisemnego rozkazu personalnego w okresie od [...] lipca 2007 r. do [...] października 2007 r., po czym powierzono mu na piśmie rozkazem personalnym z dnia [...] października 2007 r. nr [...] obowiązki zastępcy dyżurnego na okres od [...] listopada 2007r. do [...] kwietnia 2008 r. Następnie, po przerwie, również na piśmie, rozkazem personalnym z dnia [...] maja 2008 r., nr [...] skarżący został przeniesiony na równorzędne stanowisko w ogniwie ochronnym KPP w [...] z równoczesnym dalszym powierzeniem obowiązków na stanowisku zastępcy dyżurnego, na okres od [...] czerwca 2008 r. do [...] października 2008 r. Powyższe rozkazy personalne wydane zostały na podstawie art. 37 ustawy o Policji i mają charakter decyzji administracyjnych. Autor skargi podniósł, że w aktach administracyjnych postępowania wyjaśniającego prowadzonego przez Komendanta Wojewódzkiego Policji w Łodzi, znak: [...], znajduje się kompletna dokumentacja świadcząca o faktycznym przebiegu jego służby w Policji. Do skargi dołączono kserokopie protokołów przesłuchań świadków A. K. i M. D., przeprowadzonych przez prokuratora Prokuratury Rejonowej w [...], z których wynika, że stanowisko zastępcy dyżurnego było docelowym stanowiskiem skarżącego, a jedynie zaniechano wydania rozkazu personalnego o mianowaniu go na to stanowisko, zgodnie z przepisami prawa. Z uwagi na powyższe skarżący nie zgodził się z twierdzeniem Świętokrzyskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Kielcach, że w sprawie zmiany stanowiska służbowego nie zostało wszczęte stosowne postępowanie administracyjne, ani z twierdzeniem tego organu, że w chwili obecnej brak jest podstaw prawnych do wydania w jego sprawie aktu mianowania na stanowisko zastępcy dyżurnego KPP w [...]. Przywołał wyrok NSA w sprawie I OSK 818/09, gdzie wskazano, jak w sprawach powierzenia obowiązków na podstawie art. 37 ustawy o Policji należy stosować art. 106 tej ustawy. W ocenie skarżącego obecnie w obrocie prawnym funkcjonuje decyzja z dnia [...] grudnia 2006 r. nr [...] o powierzeniu obowiązków na okres próby. Następnie wydawane rozkazy personalne nie mogą być uznane za podlegające wykonaniu akty administracyjne, ponieważ zostały wydane bez podstawy prawnej, z uwagi na treść art. 37 ustawy o Policji, który nie dopuszcza wielokrotnego powierzania obowiązków. Zdaniem skarżącego, w jego sprawie doszło do nabycia "praw konstytutywnych", jedynie do chwili obecnej nie orzeczonych właściwymi aktami administracyjnymi, w szczególności w trybie art. 106 ustawy o Policji w odniesieniu do składników uposażenia przysługujących z tytułu faktycznie zajmowanego stanowiska. W niniejszej sprawie istniał po stronie organu obowiązek mianowania go na stanowisko zastępcy dyżurnego, aby mógł korzystać ze związanych z tym stanowiskiem uprawnień.