Wyrok NSA z dnia 14 kwietnia 2015 r., sygn. II OSK 2140/13

Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie NSA Małgorzata Miron del WSA Mirosław Wincenciak (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej B.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 maja 2013 r. sygn. akt II SA/Łd 258/13 w sprawie ze skargi B.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 10 maja 2013 r. oddalił skargę B.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi, z dnia [...] stycznia 2013 r., w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. Prezydent Miasta Łodzi, po rozpatrzeniu wniosku Danuty Kwiatkowskiej i Bronisława Jabłońskiego, ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego, przewidzianej do realizacji w Łodzi przy

ul. [...], fragmenty działek o nr ew. [...]/2, [...]/1 oraz części działki drogowej nr [...]/2.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła B. K., kwestionując wyznaczoną linię zabudowy, która doprowadzi do zamknięcia jej nieruchomości, w szczególności do pozbawienia dojazdu. Wyjaśniła, iż kupując działkę otrzymała informację, że prawdopodobny wyjazd z tej posesji będzie w prawo do ul. [...] poprzez działkę nr [...]/10, gdyż obowiązujący wówczas miejscowy plan zagospodarowania nie przewidywał budowy na tak małych powierzchniach. Plan upadł, dom stoi, a odwołującej pozostał hipotetycznie wyjazd w lewo z posesji poprzez działki nr [...]/5, [...]/4, [...]/4 ale po drodze znajduje się sporna działka nr [...]/2, gdzie organ wydaje zezwolenie nie uzurpując sobie prawa do ewentualnego, przyszłego ciągu drogowego. Odwołująca nie zgadza się na odizolowanie jej działki oraz argument organu, iż nie ma kompetencji do zmuszenia aby odcinek drogi został pozostawiony bez zabudowy na poczet przyszłej drogi. W ocenie strony organ winien mieć kompetencje, w oparciu o które może nie wydać pozwolenia na budowę lub wskazać konkretne miejsce posadowienia budynku.