Wyrok NSA z dnia 4 września 2015 r., sygn. II FSK 1657/13

Kto jeździł do pracy na koszt szefa, nie podpisując listy obecności, nie ma przychodu z nieodpłatnych świadczeń.

Gazeta Prawna nr 173/2015

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia WSA del. Wojciech Stachurski (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 4 września 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 stycznia 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 1323/12 w sprawie ze skargi M. [...] sp. z o.o. w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 18 lipca 2012 r. nr ILPB1/415-513/12-2/AG w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów na rzecz M. [...] sp. z o.o. w W. kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu I instancji.

Wyrokiem z dnia 30 stycznia 2013 r., sygn. I SA/Wr 1323/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. Spółki z o.o. w W. (dalej powoływana także jako "Spółka") na indywidualna interpretację Ministra Finansów z 18 lipca 2012 r., nr ... w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, uchylił zaskarżoną interpretację oraz zasądził od organu na rzecz Spółki zwrot kosztów postępowania sądowego.

2. Przedstawiony przez Sąd I instancji przebieg postępowania.

Wnioskiem z dnia 15 maja 2012 r. Spółka wystąpiła do Ministra Finansów, reprezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie zaliczenia kosztów nieodpłatnego świadczenia dowozu pracowników do ich przychodów, podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Wskazała, że zatrudnia ok. 140 kierowców na umowę o pracę, dla których zorganizowała dowóz pracowników do i z pracy w porze nocnej. Kwalifikując dowóz pracowników do i z pracy w porze nocnej jako nieodpłatne świadczenie rzeczowe zakwalifikowała je do przychodów tych pracowników, którzy z dowozu korzystają, naliczając od tego świadczenia podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składkę emerytalną, rentową i chorobową. Spółka nie prowadziła ewidencji pracowników korzystających z dowozu do pracy, dlatego kosztami nieodpłatnego świadczenia obciążyła wszystkich kierowców. Od lutego 2012 r. pracownicy korzystający z tych usług składają odpowiednie oświadczenie, będąc zobowiązani do powiadomienia pracodawcy o rezygnacji z nich. Koszt świadczenia strona oblicza na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej powoływana jako "u.p.d.o.f.") i w jednakowej wysokości uznaje za przychód tych pracowników, którzy złożyli oświadczenia o korzystaniu z dowozu, bez względu na długość trasy dowożenia.