Wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2015 r., sygn. II FSK 3116/12

Podatnik, który zapłaci za przedterminowe rozwiązanie nierentownej umowy, może zaliczyć wydatek do kosztów.

Gazeta Prawna nr 19/2015

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Beata Cieloch (sprawozdawca), Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 września 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1049/12 w sprawie ze skargi I. sp. z o.o. z siedzibą w W. (obecnie: I. S.A. z siedzibą w W.) na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 23 listopada 2011 r., nr IPPB3/423-768/11-2/JD w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego z upoważnienia Ministra Finansów na rzecz I. S.A. z siedzibą w W. kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I.1. Zaskarżonym wyrokiem z 25 września 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1049/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi I. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z 23 listopada 2011 r. nr ... w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną, stwierdził, że nie może być ona wykonana w całości i zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego.

I.2. Uzasadniając wyrok, Sąd wskazał, że spółka we wniosku do Ministra Finansów o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego przedstawiła następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe. Spółka udostępnia swoim klientom filmy w ramach usługi VOD, do czego ma prawo na podstawie umów licencyjnych zawartych ze studiami filmowymi. Spółka ponosi z tytułu tych umów straty, bowiem jej klienci nie korzystają z usług VOD w takim zakresie, aby pokryć koszty zakupu i licencji. W związku z tym spółka postanowiła rozwiązać część zawartych umów licencyjnych na podstawie stosownych porozumień z licencjodawcami. Rozwiązanie umów nastąpi w zamian za świadczenia spółki wobec danego licencjodawcy określone w danym porozumieniu, m.in. opłaty za wcześniejsze rozwiązanie/zakończenie (ew. zawieszenie wykonywania) umowy licencyjnej. Suma tych opłat będzie jednak niższa niż obciążenia finansowe grożące spółce z tytułu jednostronnego zerwania umowy licencyjnej przez spółkę. W związku z powyższym spółka zadała pytanie - czy wydatki poniesione tytułem opłaty za rozwiązanie umowy mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów? Zdaniem strony - tak. Z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej u.p.d.o.p.) wynika bowiem, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Mimo że ustawodawca nie określił, jak należy rozumieć "zachowanie albo zabezpieczenie" źródła przychodów, to spółka przyjęła na gruncie języka potocznego, że zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów jest jego utrzymanie w sprawności, jego uchowanie i uchronienie, tak aby mogło funkcjonować i dawać przychody w przyszłości, a także podtrzymanie istnienia źródła przychodów, skutecznej realizacji przedsięwzięcia, uczynienia źródła przychodów mocnym i trwałym, odpornym na działanie czynników obniżających jego sprawność. Poniesienie wydatku na opłatę za rozwiązanie umowy celem uniknięcia większych wydatków na opłaty licencyjne oznacza zaś możliwość przeznaczenia zachowanych w ten sposób oszczędności na dalsze inwestycje. Takie działanie zdaniem strony jest racjonalne i wypełnia w całości warunki uznania opłaty za rozwiązanie umowy za koszt uzyskania przychodu. Spółka ponadto zwróciła uwagę na fakt, że opłata, jaką ponosi tytułem zawarcia porozumień o rozwiązaniu umowy, nie jest karą umowną za wcześniejsze rozwiązanie umowy. Umowy licencyjne nie przewidywały bowiem możliwości zapłaty kar umownych, opłata za rozwiązanie ma raczej charakter wynagrodzenia za świadczenie ze strony licencjodawcy, jakim jest zgoda na zawarcie porozumienia. Taka też jest kwalifikacja tej czynności na gruncie podatku VAT - jako wynagrodzenia za usługę.