Wyrok NSA z dnia 14 stycznia 2009 r., sygn. II FSK 1613/08

Samo nadanie klauzuli wykonalności nie może być uznane za skierowanie sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego. Czynność ta stanowi tylko stwierdzenie przez sąd, że orzeczenie jest wykonalne i może być dopiero skierowane na tę drogę, celem wyegzekwowania.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędziowie: NSA Stanisław Bogucki, WSA del. Hanna Kamińska (sprawozdawca), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skarg kasacyjnych B. [...] S.A. z siedzibą w K. i Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 kwietnia 2008 r. sygn. akt I SA/Kr 80/06 w sprawie ze skargi B. [...] S.A. z siedzibą w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 15 listopada 2005 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2002 r. 1) oddala skargi kasacyjne, 2) odstępuje od zasądzenia stronom zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

1. Dyrektor Izby Skarbowej w K. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 8 kwietnia 2008 r. sygn. I SA/Kr 80/06 wydanego w sprawie ze skargi Banku B. S.A. z siedzibą w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K., z dnia 15 listopada 2005r. Nr [...], w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2002r. Wyrokiem tym Sąd I instancji uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

2. Skargę kasacyjną od tego wyroku wniósł także B. S.A. z siedzibą w K.

3. Zakwestionowany wyrok zapadł na tle następującego stanu faktycznego, przyjętego przez Sąd I instancji:

4. W wyniku przeprowadzonej kontroli Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K., decyzją z dnia 18 marca 2005 r. nr [...], określił Bankowi B. S.A. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 r. Dyrektor wskazał, że przyczyną podwyższenia wysokości zobowiązania podatkowego było zwiększenie podstawy opodatkowania na skutek korekty przychodów oraz korekty kosztów uzyskania przychodów. Strona skarżąca zakwestionowała korekty dotyczące: a/ podwyższenia przychodów o kwotę stanowiącą równowartość rozwiązanej rezerwy celowej utworzonej uprzednio na kredyt zaliczony do kategorii "wątpliwe", a następnie rozwiązanej, po przekwalifikowaniu kredytu do kategorii "stracone" i dokonaniu aktualizacji wartości zabezpieczeń spłaty kredytu, które przewyższały kapitał kredytu pozostały do spłaty; b/ obniżenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę utworzonej rezerwy z tytułu usług o charakterze doradczym, związanych z opracowaniem projektów dotyczących reorganizacji i restrukturyzacji Banku; c/ obniżenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę zapłaconą na rzecz NBP na mocy umowy z dnia 12 października 1998 r. zawartej pomiędzy NBP, A. S.A. oraz P. S.A.; d/ obniżenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę utworzonej rezerwy niespełniającej wymogów podatkowych e/ obniżenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę rezerwy celowej utworzonej na wierzytelności, których nieściągalność nie została uprawdopodobniona w 2002 roku; f/ obniżenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę rezerwy celowej z tytułu niezrealizowanych różnic kursowych od kredytu dewizowego udzielonego D.