Wyrok NSA z dnia 7 maja 2014 r., sygn. II OSK 2909/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Bożena Popowska Sędzia NSA Robert Sawuła Protokolant: asystent sędziego Iwona Rzucidło - Grochowska po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 lipca 2012 r. sygn. akt II SA/Wr 699/11 w sprawie ze skargi T. B., M. B. i C. B. na decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na rozbudowę oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 19 lipca 2012 r., sygn. akt II SA/Wr 699/11 oddalił skargę T. B., M. B. i C. B. na decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] grudnia 2010 r., Nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na rozbudowę.

Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:

Decyzją z dnia [...] lutego 2009 r. Starosta Trzebnicki zatwierdził projekt budowlany i udzielił L. M. pozwolenia na rozbudowę, przebudowę i zmianę sposobu użytkowania istniejącego budynku na hotel z restauracją wraz z infrastrukturą techniczną obejmującą: sieć wodno-kanalizacyjną elektroenergetyczną, parkingi i tereny zielone.

Odwołania od powyższej decyzji wnieśli współwłaściciele działki znajdującej się w strefie oddziaływania obiektu - T. B. i C. B. Po przeprowadzeniu licznych postępowań, w tym sądowych, Wojewoda Dolnośląski zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy ww. decyzję Starosty. W uzasadnieniu organ, przytaczając treść art. 35 ust. 1 ustawy - Prawo budowlane, po analizie wniosku inwestora o udzielenie pozwolenia na budowę dla opisanej na wstępie inwestycji, stwierdził, że spełnione zostały wszystkie warunki konieczne dla uzyskania przedmiotowego pozwolenia. Zdaniem organu projekt budowlany zgodny jest z decyzją Burmistrza Gminy Trzebnicy z dnia [...] kwietnia 2008 r. zmienioną decyzją tego organu z dnia [...] listopada 2008 i z dnia [...] grudnia 2008 r. ustalającą warunki zabudowy dla planowanej inwestycji. Zachowane zostały wymogi co do funkcji zabudowy oraz minimalnej odległości budynków, wynikające z ustawy o drogach publicznych oraz z rozporządzania w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie do których to przepisów odsyła decyzja o warunkach zabudowy. Zaznaczono, że według art. 41 ust. 3 ustawy o drogach publicznych minimalna odległość obiektu od drogi publicznej wynosi 6 m. Dlatego za dopuszczalną uznano zabudowę (od strony ul. [...] i [...]) występującą powyżej tej odległości (ponad 13 m) od granicy z działkami drogowymi. Zdaniem organu zachowane zostały również warunki co do wskaźnika wielkości powierzchni zabudowy ustalonego na 0,30, szerokości elewacji frontowej (do 50 m), wysokości kalenicy - nie większej niż 12 m. Decyzja uwzględniającą zmiany nie wprowadziła szczególnych ograniczeń co do kształtu dachu oraz kierunku głównej kalenicy w stosunku do frontu działki. Analizując zgodność przyjętych rozwiązań z przepisami, w tym techniczno- budowlanymi, organ ustalił, że warunki określone w tych przepisach zostały zachowane. Odległość ścian budynku od granicy z wszystkimi działkami sąsiednimi jest większa niż 4 m, co spełnia wymogi § 12 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia. Natomiast w odległości 2,7 m od granicy z działką sąsiednią tj. działką (stanowiącą własność inwestora) zaprojektowana została kanalizacja deszczowa oznaczona czerwoną linią na rysunku projektu, do której nie mają zastosowania odległości wynikające z § 12. Dotyczą one bowiem wyłącznie lokalizowania budynków. Ściana budynku została natomiast zaprojektowana w odległości 8,05 m od granicy z działką nr 7 stanowiącą współwłasność stron postępowania kwestionujących planowane zamierzenie inwestycyjne. Nie daje się również stwierdzić naruszenia normatywnych odległości od granicy z działką inwestora - oddzielającą jego działkę od działki skarżących. Jej szerokość w tej jej części gruntu w której graniczy on z działkami nr [...] (teren inwestycji) i działką nr [...], obliczona według skali w jakiej sporządzono projekt zagospodarowania terenu, wynosi około 2-3 m, a więc nie ma możliwości zabudowy tej części jakimkolwiek budynkiem. Do tej części gruntu, która nie spełnia wymogów działki budowlanej, nie należy więc odnosić normatywnych odległości z § 12 przywołanego wcześniej rozporządzenia. Nie byłyby spełnione również wymogi wynikające z przytoczonej przez organ definicji działki budowlanej zawartej w art. 2 pkt 12 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Organ nie dopatrzył się również naruszenia przepisów dotyczących ochrony przed hałasem. Ze względu na rodzaj inwestycji (hotel z restauracją) nie należy zakładać, by w związku z jej funkcjonowaniem wymagane było zastosowanie szczególnych rozwiązań projektowych przed hałasem, gdyż nie powinna ona powodować emisji hałasu ponad dopuszczalne normy. Nadto dla przedmiotowego terenu nie obowiązuje plan miejscowy, a zgodnie z posiadanymi danymi teren działki nr [...] jest wykorzystywany rolniczo - w takiej sytuacji obowiązujące przepisy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku nie ustalają wymagań co do dopuszczalnego hałasu. Zarzuty podnoszone w toku postępowania odwoławczego dotyczą natomiast potencjalnego zagospodarowania działki nr [...] poprzez wybudowanie budynku mieszkalnego, a nie aktualnego. Reasumując organ odwoławczy stwierdził, że projekt budowlany jest komplety i prawidłowy pod względem wymagań stawianych przez przepisy art. 34 Prawa budowanego oraz rozporządzenia z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego, a także nie narusza przepisów Prawa budowlanego oraz rozporządzeń w sprawie warunków technicznych i szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego.